Gjergj Luca nuk ka pretenduar asnjëherë të jetë Kasandra, Nostradamus apo baba Vanga. Por në mënyrën e tij të veçantë dhe me një instinkt të hollë për të lexuar prirjet sociale dhe politike, ai ka arritur të parashikojë atë që shumë nuk patën guxim ta thonë me zë të lartë: fundin e një epoke politike të përfaqësuar nga figura e Sali Berishës.
(VIDEO)
Në një video të publikuar nga vetë Luca, ai i rikthehet një grafiti të realizuar një vit më parë në një nga muret e fabrikës së tij të përpunimit të prodhimeve të detit. “Mos më ngatërroni me zonjën Meri që bën horoskopin, por edhe unë jam parashikues. Ja ku e keni me zë e me pikturë atë që ua thashë me art para një viti…”, shkruan ai me një dozë ironie, por edhe me bindje në vizionin e tij.
Grafiti titullohet “Veting nga Zoti”, një frazë që mbart një kuptim të dyfishtë: si një gjykim hyjnor, por edhe si një proces i natyrshëm i rrëzimit të së shkuarës politike, që nuk arrin më të përfaqësojë aspiratat e reja të shoqërisë shqiptare. Në qendër të muralit ndodhet figura karikaturale e Sali Berishës, i përshkruar si një oktapod me shumë tentakula që përpiqet të mbajë dhe kontrollojë njerëzit që e rrethojnë. Simbolika është e qartë: një njeri që kërkon të përfshijë gjithçka, të kontrollojë çdo cep të partisë dhe ndikimit politik, por që në fund duket si një përbindësh grotesk që përpëlitet në kufijtë e rrëzimit.
Personazhet e tjera në mural, të përfaqësuar me veshje blu dhe të bardhë, janë figura të politikës opozitare që duken ose të kapura nga tentakulat e tij, ose në përpjekje të dëshpëruara për t’u çliruar prej tij. Një pjesë duken të hutuar, të tjerë të dorëzuar, disa të përulur e të tjerë të zemëruar – një galeri fytyrash që përbën një aktakuzë vizuale ndaj gjithë një klase politike të konsumuar dhe pa vizion.
Kjo pamje karikaturale është një gjykim i qartë dhe artistik ndaj një opozite që nuk ishte vetëm e humbur, por e ndëshkuar. Humbja e saj në zgjedhjet e 11 majit nuk ishte rastësi, por një ndëshkim, siç e lexon Luca, i një force politike që ka humbur kredibilitetin, energjinë dhe lidhjen me realitetin dhe shpresat e qytetarëve. “Vetingu nga Zoti” nuk është thjesht një titull artistik, por një shpallje morale për ata që kanë dështuar të rigjenerohen, të pastrohen dhe të përfaqësojnë një alternativë të denjë.
Ky grafit nuk është vetëm një akt satirik. Është një profeci me ngjyrime të forta simbolike, një mënyrë e artit për të thënë të vërtetën që shpesh politika refuzon ta pranojë: se populli nuk i beson më atyre që e kanë zhgënjyer dhe se ndryshimi nuk vjen me riciklimin e së vjetrës, por me guximin për të pranuar se e vjetra duhet të ikë.
