Aktualisht Franca nuk ka qeveri dhe ka mbetur pa buxhet, pasi nuk u miratua një i tillë, dhe është politikisht e bllokuar

Më 7 dhjetor, 50 krerë shtetesh dhe qeverish do të zënë vendet e tyre për të festuar rihapjen e “Notre Dame”, katedralja gotike e Parisit, e shekullit të 12-të, e djegur nga zjarri pesë vjet më parë, por e restauruar me shpejtësi dhe aftësi mahnitëse.

Donald Trump do të jetë atje (Joe Biden, presidenti i dytë i vetëm katolik i Amerikës, fatkeqësisht jo) për të dëshmuar Francën në më të mirën e saj.

Franca ka realizuar, në kohë dhe me buxhet, një vepër mjeshtërie dhe rinovimi që me siguri asnjë vend tjetër nuk mund ta kishte arritur.

Ndërkohë ringritja e Katedrales përkon me rënien e qeverisë. Shembja ishte dramatike por jo e papritur. Të mërkurën, parlamenti francez shkarkoi kryeministrin Michel Barnier, duke e lënë vendin pa buxhet dhe pa qeveri. Z. Barnier, i cili do të qëndrojë në një rol kujdestar, u përball me realitetin brutal të shumicës kundër tij.

Gjendja e Francës jep një paralajmërim të fortë se ku mund ta çojë vendin politika e zhgënjimit. Kur votuesit lodhen nga koalicionet centriste ose qeveritë e dobëta të pakicave, zgjedhja e tyre e vetme janë ekstremet politike. Dizajnerët tanë të kopertinës, therr analizës kryesore të javës, - thotë The Economist - bënë një punë të jashtëzakonshme me këtë: më pëlqeu kombinimi i një skene të sofistikuar mbrëmjeje pariziane dhe një humor të pacipë anglez. Jo të gjithë kolegët e mi u pajtuan.

/Liberale.al/