Pikturat e Edward Lear-it janë të rëndësishme pasi ato ofrojnë një histori të rëndësishme të jetës në Shqipëri gjatë mesit të shekullit të nëntëmbëdhjetë.
Motivi i tij për të udhëtuar në Greqi ishte pjesërisht se udhëtimi "do të më siguronte një rezervë temash klasike për pikturat e ardhshme". Ai mendoi se Maratona "mjaft e pandryshuar nga koha" nga vendi që kishte parë betejë midis Persianëve dhe Athinasve në 490 para Krishtit.
Lear vizitoi Maratonën me mikun e tij Charles Church në qershor 1848 dhe arriti të skiconte, pavarësisht se kishte rënë nga kali dhe e kishte dëmtuar keq shpatullën e tij.
Në vjeshtën e po këtij viti, ai udhëtoi për në Shqipëri në një udhëtim të paplanifikuar fillimisht. Ishte ambasadori britanik në Konstandinopojë që arriti të merrte letrat e nevojshme për të udhëtuar nëpër atë që konsiderohej atëherë egërsi i Perandorisë Osmane.
Duke u nisur nga Selaniku, ai mbërriti në Manastir (Manastir) më 20 shtator 1848, i shoqëruar nga dragomani dhe i dashuri i tij shqiptar suliot, Giorgio Cocali (Jorgo Kokali, 1817-1883). Që andej vazhduan për në Ohër, Strugë, Elbasan, Tiranë, Krujë, Lezhë dhe Shkodër, ku arritën më 2 tetor.
Pas disa ditësh qëndrimi në Shkodër, ata u kthyen në Tiranë dhe Durrës dhe vazhduan drejt jugut në Berat (14-18 tetor), Ardenicë, Apolloni, Vlorë, bregdetin e Himarës (21-30 tetor), Tepelenë, Gjirokastër dhe më tej në Janinë (5. Nëntor).
Ai ishte një piktor i pasionuar dhe filloi të vizatonte në moshën 16-vjeçare. Kështu, ai u bë një nga artistët kryesorë të natyrës në Britani në atë kohë me një fokus të veçantë te zogjtë ekzotikë. Më vonë, patronët e tij, peshkopi i Norwich dhe Lordi Stanley mbështetën udhëtimet e tij.
Piktori Edward Lear ndërroi jetë më 1888 në San Remo. Në Shqipëri ai realizoi rreth 200 piktura në shtator-nentor 1848, të cilat mbeten me rëndësi artistike dhe historike.
