Duket si një profeci në ditët e sotme, pasi pretendojnë se janë liberalë, sipas kohës dhe zhvillimeve politike edhe joliberalët ashtu si ekstremistët pretendojnë se janë demokratë (përfaqësues të shumicës së popullit) dhe ngrenë akuza ndaj demokratëve të vërtetë. Politikat e ndjekura nga liberal-demokratët janë përplasur kohët e fundit më shumë se kurrë kudo në Europë, pas suksesit që shënuan gjatë dekadave të fundit, sikurse janë shoqëruar me një rritje të pasigurisë mes qytetarëve në krahun perëndimor të BE-së.
Paul Michael, një aktivist politik konservator fetar amerikan dhe analist i lidhur me të Djathtën e Re, shpiku termin "shumica morale", emri i grupit të veprimit politik “Moral Majority” që ai bashkëthemeloi në 1979 me Jerry Falwell.
Në rubrikën e saj të përjavshme, “Liberal Quotes”, Liberale ka zgjedhur thënien e Paul Weyrich: “Liberalët e vetëshpallur janë vetëm 15 deri në 20% e elektoratit”. E tillë ishte ajo që paralajmëronte Paul Weyrich.
Zgjedhjet e fundit për në Parlamentin Europian provuan deri diku atë që thotë Paul Weyrich.
"Ekziston një prirje e përgjithshme që demokracia liberale është nën kërcënim dhe kjo mund të prekë kryesisht partitë liberale. Por ka gjithashtu disa arsye specifike dhe Franca është një rast shumë interesant," - shprehet Steven Van Hecke, profesor i politikës krahasuese dhe BE në Universitetin e Leuven.
“Në vitin 2019, shumë liberalë francezë u zgjodhën në Parlamentin Evropian, pas fitores së Emmanuel Macron dy vjet më parë, në zgjedhjet kombëtare të vitit 2017”, shtoi Van Hecke.
Franca është vendi i dytë më i madh në BE, e përfaqësuar nga 79 eurodeputetë në Parlamentin aktual Evropian prej 705 vendesh, të zgjedhur në vitin 2019. Nga këta, 23 eurodeputetë i përkasin grupit "Rinovo Europe", i cili mban gjithsej 102 vende në total nga mbarë Europa.
Parlamenti i ardhshëm Evropian do të ketë gjithsej 720 deputetë për shkak të shpërndarjes së re të vendeve. Sipas llogarive pas zgjedhjeve të fundit, deputetët e Renew Europe nga partia franceze e Rilindjes mund të bien në rreth 15 anëtarë në Parlamentin Evropian.
Së pari, rëndësia e Francës brenda BE-së dhe eurozonës nuk mund të mbivlerësohet. Së dyti, është lidershipi i Presidentit Emmanuel Macron, i cili avancoi vlerat që formuan grupin Renew Europe. Dhe së treti, e djathta radikale franceze po rritet.
Popullariteti i Macron ka qenë në rënie që prej të paktën 2019. Siç ndodh shpesh, njerëzit në Evropën Perëndimore përdorin zgjedhjet e BE-së si një platformë për të shprehur pakënaqësinë me qeveritë e tyre kombëtare.
Edhe liberal-konservatorët holandezë të udhëhequr nga ish-kryeministri Mark Rutte përballen me një situatë të ngjashme. Në Holandë, pakënaqësia me liberalët përqendrohet kryesisht rreth politikave të tyre të migracionit.
Kompromisi holandez midis konservatorëve liberalë dhe të djathtës radikale qëndron në kontrast të plotë me betejën e fortë ideologjike midis Macron dhe kundërshtares së tij kryesore, Le Pen, duke vendosur skenën për zgjedhjet presidenciale franceze në 2027.
“Tani, në një farë mënyre, liberalët thjesht po kthehen në madhësinë e vitit 2014. Pra, në këtë mënyrë, është paksa një normalizim”, tha Van Hecke.
Parimet liberale nuk janë monopoli ekskluziv i Renew Europe - ato janë të pranishme në grupe të tjera.
"Ne nuk duhet të nënvlerësojmë se një numër forcash pak a shumë tradicionale liberale janë të lidhura me Partinë Popullore Evropiane (EPP) dhe madje edhe me grupin e Konservatorëve dhe Reformistëve Evropianë (ECR). Vetëm për t'ju dhënë dy shembuj: Platforma Qytetare nga Donald Tusk në Poloni mund të quhet Partia Popullore Demokristiane, por është gjithashtu liberal-konservatore dhe tani është pjesë e grupit PPE dhe jo e liberalëve në vend të kësaj në grupin ECR," shpjegoi Van Hecke.
Nga perspektiva e realizmit politik, liberalizmi ekzistues shumëpartiak mund të hapë mundësi të tjera, siç është formimi i një koalicioni liberal-konservator.
Ekziston gjithashtu një çështje e rëndësishme në lidhje me liberalët evropianë: ndarja gjeografike midis Evropës Perëndimore dhe asaj Qendrore.
"Partitë liberale tradicionalisht ishin të forta në Evropën Perëndimore. Dhe është veçanërisht në Evropën Perëndimore kjo që ju shihet si një fragmentim i peizazhit politik. Kështu ato po bëhen më të vogla në nivel kombëtar dhe, për rrjedhojë, edhe në nivel evropian, pa qenë në gjendje të kompensojnë humbjet në të ashtuquajturat shtete të reja anëtare në Evropën Qendrore dhe Lindore”, shprehet analisti politik, Steven Van Hecke.
