Portreti i Joseph Roulin, postierit nga Arles, është një nga veprat më të njohura të Vincent van Gogh-ut dhe një simbol i miqësisë dhe mbështetjes së tij gjatë periudhës më të vështirë të jetës.

Roulin, i cili ishte një figurë stabiliteti për Van Gogh-un pas incidentit të njohur të gjymtimit të veshit në vitin 1888, e vizitoi atë në spital dhe e mbështeti emocionalisht.

Ai gjithashtu i pagoi qiranë dhe kaloi shumë kohë me të gjatë periudhës së tij të shtrimit. Roulin ishte një njeri me karakter të fortë dhe një shpirt të ndershëm, që e ndihmoi Van Gogh-un në momentet më të errëta të jetës së tij. Midis gushtit 1888 dhe prillit 1889, Van Gogh realizoi gjashtë portrete të Roulin-it, duke e paraqitur atë si një figurë të veçantë dhe të dashur.

Portretet janë të mbushura me ngrohtësi dhe optimizëm, në kontrast me punimet e tjera të Van Gogh-ut, që shpesh shfaqin vetminë dhe dëshpërimin e tij. Roulin shfaqet në këto portrete me uniformën e postierit dhe pamjen e tij karakteristike, duke pasur një hundë të kuqërremtë dhe lëkurë të skuqur nga vitet e pirjes. Kjo periudhë e veprave të Van Gogh-ut tregon një ndryshim në qasjen e tij ndaj artit, duke pasur për fokus njerëzimin dhe lidhjet e tij të ngushta me miqtë.

Ekspozita "Van Gogh: Portretet e Familjes Roulin", e hapur në Muzeun e Arteve të Bukura në Boston, thekson këtë lidhje të veçantë mes artistit dhe Roulin-it, duke përfshirë më shumë se 20 piktura që shfaqin ndikimet nga artistë të tjerë të rëndësishëm si Rembrandt, Frans Hals dhe Paul Gauguin. Për Van Gogh-un, Roulin ishte më shumë sesa një model – ai ishte një mik dhe një aleat besnik, një person që e mbështeti dhe e ndihmoi të kalonte periudhat më të vështira.

Roulin ishte 12 vjet më i vjetër se Van Gogh-u, por ai e quajti atë "Sokrat", duke e vlerësuar për mençurinë dhe karakterin e tij të fortë. Përmes këtyre portreteve, Van Gogh shprehu respektin dhe mirënjohjen e tij për Roulin-in, një njeri që ishte një dritë për artistin në kohët më të errëta.