Një natë Oscars e kushtuar për të shmangur polemikat e “përmbushi” detyrën e saj duke promovuar një nga filmat më të “papërfolur” të të gjithë sezonit kinematografik.
Një grumbull i madh pesë trofesh për Anora-n “e bukur” dhe “të pëlqyeshme”, duke përfshirë regjisorin më të mirë, skenarin më të mirë origjinal, filmin më të mirë dhe aktoren më të mirë përfundimisht e pamerituar dhe thjesht pasqyron politikën reale të një industrie filmi që është bërë jashtëzakonisht sensitive ndaj kritikave të jashtme.
Filma shumë më të mirë dhe favoritët fillestarë, si “The Brutalist” dhe “Emilia Pérez”, humbën pasi disa skandale të parëndësishme u perceptuan se kishin dëmtuar shanset e tyre për sukses.
“Anora”, në vend të kësaj, zhvilloi një garë pothuajse të përsosur të çmimeve, duke u mburrur me një rrëfim të njohur dhe të pëlqyeshëm të stilit të “Gruas së Bukur” dhe një figurë miqësore ndaj industrisë me regjisorin e saj Baker, i cili ia ktheu siç duhet adhurimin Tinseltown atë natë duke e shndërruar fjalimin e tij për pranimin e regjisorit në një zakon nxitës dhe të pakëndshëm të mbrojtjes së kinemasë.
“Në një kohë kur bota mund të ndihet shumë e ndarë, ishte më e rëndësishme se kurrë të futeshim në kinema”, tha ai.
Turma në Teatrin Dolby ishte dukshëm e impresionuar. Producentët e shfaqjes, të cilët më parë kishin deklaruar se qëllimi i tyre ishte të krijonin një ngjarje që do t’i bashkonte të gjithë, duhet të kenë qenë “të ekstazuar”.
Drama historike The Brutalist, pa dyshim, mori një çmim të profilit të lartë, me një fitore për Adrien Brody në kategorinë e aktorit më të mirë. Megjithatë, 51-vjeçari fshiu i vetëm vlerën e asaj fitoreje, duke dhënë fjalimin më të keq, më të rrëmujshëm të mbrëmjes (orkestra u përpoq dy herë ti ndalte fjalën), egoist, idiot dhe të tepruar për veten e tij. Ai e bëri jashtëzakonisht të pamundur mundësinë për të parë sërish “The Brutalist”.
Ndërkohë, çmimi më domethënës për “Emilia Pérez” ishte fitorja e aktores më të mirë dytësore për Zoe Saldana. Ajo është de facto protagonistja kryesore e filmit dhe e kishte mbrojtur veten me zgjuarsi nga çdo goditje e mediave sociale përreth duke vënë në plan të parë narrativën e saj personale si aktorja e parë domenikane që fiton një Oscar.
Fitorja e aktores më të mirë për Madison duhet të ketë qenë një tronditje për Demi Moore, e cila ishte pozicionuar gjatë gjithë për të dhënë një fjalim lotues nga podiumi i Oscar-it për mësimet e nxjerra nga 40 vjet në industri. E megjithatë Fernanda Torres nga I’m Still Here në fakt dha performancën më të mirë në këtë kategori. Filmi, për brutalitetin politik nën diktaturën e Brazilit, fitoi gjithashtu çmimin e filmit më të mirë ndërkombëtar, një çmim që ishte caktuar më parë për Emilia Pérez para skandalit.
Në fund, megjithatë, kjo ishte kryesisht një natë me fjalime te “padëmshme”, shaka të rralla, buzëqeshje fallco, duartrokitje në këmbë dhe një triumf “i kujdesshëm”, “i pakomplikuar” dhe “i padiskutueshëm” për Anora. /TCH/
