Në zemër të Shqipërisë së veriut, rreth 8 kilometra larg qytetit të Shkodrës, ndodhet një nga thesaret më të rralla të trashëgimisë sonë kulturore Ura e Mesit. E ndërtuar në shekullin XVIII nga Kara Mahmud Bushati, një ndër figurat më të njohura të asaj kohe, kjo urë përfaqëson një shembull të shkëlqyer të mjeshtërisë shqiptare në ndërtimin me gurë.
Me një gjatësi prej rreth 108 metrash dhe me 13 harqe elegante, ura ka shërbyer si një pikë kyçe lidhëse mes Shkodrës dhe krahinave të tjera veriore. Emri “Ura e Mesit” vjen nga vendndodhja e saj, në mes të një rruge tregtare të rëndësishme që dikur përshkonte rajonin.
Çfarë e bën këtë urë edhe më të veçantë është harmonia e saj me natyrën përreth. Ura shtrihet mbi lumin Kir, në një zonë ku peizazhi malor dhe uji i pastër krijojnë një pamje magjepsëse, duke e kthyer këtë monument në një destinacion të preferuar për turistët dhe fotografët.
Përveç bukurisë arkitekturore, Ura e Mesit mban mbi supe një histori të gjatë, përmes saj kanë kaluar karvane, tregtarë dhe udhëtarë të kohëve të vjetra, duke e bërë atë dëshmitare të shumë ngjarjeve historike që kanë formuar identitetin shqiptar.
Sot, ajo jo vetëm që është një simbol i qëndresës dhe mjeshtërisë sonë, por edhe një thirrje për të mos harruar rrënjët tona dhe për të vlerësuar thesaret e trashëguara nga e kaluara.
