Çmimi Ndërkombëtar i Gazetarisë dhe Informacionit mban emrin e Biagio Agnes, një gazetare e njohur italiane,  protagoniste e shquar e RAI-t, mbrojtëse e shërbimit publik, e aftë për të ndërhyrë me mençuri dhe e vendosur për të garantuar informacion autentik dhe korrekt.

Kështu u shpreh Papa Françesku teksa foli mbi gazetarinë ,duke dhënë mesazhe inkurajuese për punën e vështirë të gazetarëve të vërtetë, sidomos në kohën aktuale kur lajmet e rreme qarkullojnë me shpejtësi, dhe siç manipulohet me lajmin ashtu po manipulohet edhe puna korrekte dhe e pastër e gazetarit të vërtetë. Por cili është gazetari i vërtetë? Një i tillë ndoshta nuk njihet nga “gazetarët” e shumtë që trafikojnë lajme në vendin tonë dhe gënjejnë veten se janë të tillë:

Fjala e plotë e Papa Françeskut:

Çmimi ka arritur edicionin e tij të pesëmbëdhjetë: një kornizë që fotografon ndryshimet e mëdha ende në zhvillim dhe lejon, në të njëjtën kohë, të vendosë themelet për një stil që gjen një nga frymëzuesit e tij, Biagio Agnes. Në këtë kuptim do të doja të lexoja edhe afërsinë me këtë nismë nga RAI - përfaqësuar këtu nga drejtuesit e saj të lartë - dhe për disa vite edhe nga Confindustria. Vetëm së bashku, secili me specifikat dhe prerogativat e veta, mund të nxjerrim një horizont shprese.

Është puna e përditshme e gazetarit, i kudondodhur për të dëgjuar gjithmonë njerëzit që takon në rrugë. Gazetaria, si një rrëfim i realitetit, kërkon aftësinë për të shkuar atje ku askush nuk shkon: një lëvizje dhe një dëshirë për të kapur çdo detaj. Është një kuriozitet, çiltërsi, pasion”.

Këtë e nënvizon edhe juria me çmimin e reporterit të luftës: një vëmendje e cila, duke rrëfyer tragjedinë dhe absurditetin e konflikteve, i bën të gjithë të ndihen pjesë e së njëjtës vuajtje. Në këtë drejtim, dua të tregoj tre “elemente” të punës gazetareske, që ndoshta përdoren gjithnjë e më pak, por që kanë ende shumë për të mësuar: fletorja, stilolapsi dhe vështrimi (ose vëmendja).

Fletorja. Shkrimi i një fakti gjithmonë përfshin punë të brendshme e të madhe. Është shkruar, sepse dikush është dëshmitar i drejtpërdrejtë ose sepse një burim, i cili besohet të jetë i besueshëm, e raporton dhe më pas hapet për një verifikimin tjetër. Fletorja na kujton rëndësinë e të dëgjuarit, por mbi të gjitha ta lëmë veten të ngulfaohemi nga ajo që po ndodh. Gazetari nuk është kurrë një llogaritar i historisë, por një person që ka vendosur t'i përjetojë ngjarje me pjesëmarrje dhe me dhembshuri.

Stilolapsi. Përdoret gjithnjë e më pak, zëvendësohet me mjete më të avancuara, megjithatë stilolapsi ndihmon në përpunimin e mendimit, duke lidhur kokën me duart, favorizuar kujtimet dhe lidhur kujtesën me të tashmen. Stilolapsi ngjall mjeshtërinë në të cilën thirret gjithmonë gazetari: ai e merr stilolapsin në dorë pasi kontrollon detajet, shqyrton hipotezat, rindërton dhe verifikon çdo hap sipas radhës. Në këtë teksturë, inteligjenca dhe ndërgjegjja punojnë së bashku, duke prekur çdo resht ekzistencial. Pra, stilolapsi kujton "aktin krijues" të gazetarëve dhe operatorëve të medias, një akt që kërkon ndërthurjen e kërkimit të së vërtetës me drejtësinë dhe respektin për njerëzit, veçanërisht me respektimin e etikës profesionale, ashtu si Biagio Agnes.

Vëmendja. Fletorja dhe stilolapsi janë aksesorë të thjeshtë nëse nuk ka vështrim mbi realitetin. Një pamje reale, jo thjesht virtuale. Sot, më shumë se në të kaluarën, mund të shpërqendrohemi nga fjalët, imazhet dhe mesazhet që ndotin jetën tonë. Le të mendojmë, për shembull, fenomenin e trishtuar të lajmeve të rreme, retorikës luftarake apo çdo gjëje që manipulon të vërtetën. Ne kemi nevojë për një vështrim të kujdesshëm të asaj që po ndodh për të çarmatosur gjuhën dhe për të inkurajuar dialogun. Vështrimi duhet të drejtohet nga zemra: prej andej “burojnë fjalët e duhura për të larguar hijet e një bote të mbyllur e të ndarë dhe për të ndërtuar një qytetërim më të mirë se ai që kemi sot. Është diçka e kërkuar nga secili prej nesh, por që thërret në mënyrë të veçantë ndjenjën e përgjegjësisë së punonjësve të komunikimit, në mënyrë që ata të kryejnë profesionin e tyre si mision.

Të dashur miq, ju inkurajoj të vazhdoni angazhimin tuaj për të promovuar iniciativa kulturore për të mbështetur shpërndarjen e informacionit të saktë, në edukimin dhe trajnimin e brezave të rinj. Faleminderit përsëri dhe urimet e mia për fituesit. Dhe ju lutem mos harroni të luteni për mua. Faleminderit.

Përgatiti a.m /Liberale.al