Androniqi Zengo Antoniu konsiderohet si femra e parë piktore profesioniste nga Shqipëria, së bashku me motrën e saj, Sofia Zengo Papadhimitri. Së bashku me Vangjush Mijon, ajo ka meritën e futjes së impresionizmit në vend.
Androniqi Zengo lindi më 26 maj 1913 në Korçë, më pak se një vit pas Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë, dhe ishte vajza e piktorit të ikonave Vangjel Zengo. Motra e saj, Sofia, lindi në vitin 1915. Ajo u diplomua me nderime për pikturë dhe skulpturë në Shkollën e Arteve të Bukura të Athinës. Pas studimeve në Paris, u kthye në Shqipëri për të dhënë mësim në Institutin Pedagogjik “Nëna Mbretëreshë”.
Një piktore kryesisht e portreteve dhe peizazheve impresioniste, si dhe ikonave, motra e saj u ndikua fort nga realizmi. Androniqi vlerësohet si piktorja e parë profesioniste në Shqipëri. Në fund të viteve 1930 ajo pretendohet të ketë pasur një lidhje me poetin Lasgush Poradeci. Në vitin 1941 u martua me këngëtarin Kristaq Antoniu.
Gjatë jetës së saj, Zengo Antoniu ka pasur të paktën tre ekspozita personale: e para në vitin 1935 dhe e dyta në vitin 1937, për të shënuar 25-vjetorin e themelimit të Shqipërisë. Ajo gjithashtu mori pjesë në ekspozita të ndryshme grupore, duke përfshirë një në Nju Jork në vitin 1939. Në vitin 1963 ajo ekspozoi në Bienalen e Aleksandrisë dhe u nderua me dy medalje. Ajo punoi gjithashtu përkrah të atit dhe pikturoi disa kisha në qytetin e saj të lindjes, në Tiranë dhe në vende të tjera në Shqipëri. Në vitin 1964 pikturoi kishën e Vangjelizmos në Tiranë.
Ajo vdiq më 10 shkurt 2000. Krahas Vangjush Mijos, Zengo Antoniu ka meritën e futjes së impresionizmit në Shqipëri.
Puna e mbijetuar e Zengo Antoniut përbëhet nga mbi 500 pjesë. Janë 55 vepra të saj në koleksionin e Muzeut Kombëtar të Arteve të Bukura Shqiptare. Punimet e saj janë paraqitur në disa retrospektiva. Në vitin 2013 ajo u shfaq në një ekspozitë që shqyrtonte punën e familjes së saj, Zengo, dhe atë të familjes Antoniu. Në vitin 2017, veprat e saj u prezantuan pas vdekjes në documenta 14. Sipas historianeve të artit Shpresa Tolaj Gjonbalaj dhe Rregjina Gokaj, veprat e saj janë pjesë e kanunit të brezit të dytë të artit shqiptar.
Një nga rrugët në lagjen Laprakë të Tiranës mban emrin e saj.
