Lufta ka një kosto, për vendet që e bëjnë atë, për ushtarët që luftojnë, për civilët që durojnë. Për kombet, territori fitohet dhe humbet, dhe ndonjëherë rifitohet dhe humbet përsëri. Por disa humbje janë të përhershme. Jetët e humbura nuk mund të rifitohen kurrë. As gjymtyrët nuk munden.

Kështu është edhe në Ukrainë.

Historitë e njerëzve që iu nënshtrohen mjekimeve gjatë konfliktit janë po aq të ndryshme sa edhe plagët e tyre, po aq sa janë edhe rrugëtimet e tyre të pajtimit me plagët. Për disa, humbja e një pjese të trupit mund të jetë e ngjashme me një lloj vdekjeje; të pajtohesh me të është një lloj rilindjeje.

Për ushtarët e plagosur gjatë mbrojtjes së vendit të tyre, ndjenja e tyre e qëllimit dhe besimi në kauzën për të cilën po luftonin, ndonjëherë mund t'i ndihmojë ata të përballen psikologjikisht me shërimin. Për disa civilë, të gjymtuar, ndërsa vazhdojnë jetën e tyre në një luftë që tashmë i ka tmerruar, lufta mund të jetë shumë më e vështirë.

Për burrat, gratë dhe fëmijët që kanë humbur gjymtyrët në luftën në Ukrainë, tani në muajin e tretë, ai rrugëtim sapo ka filluar. Fotot janë realizuar nga fotoreporteri i Associated Press, Emilio Morenatti./Përshtati Liberale.al

[caption id="attachment_1239449" align="alignnone" width="1170"] Anton Gladun, 22 vjeç, teksa mjekët po i pastrojnë plagët, në Spitalin e Qytetit Cherkasy, Ukrainën qendrore. Gladun, një mjek ushtarak i vendosur në vijën e frontit në Ukrainën lindore, humbi të dyja këmbët dhe krahun e majtë për shkak të shpërthimit të një mine më 27 mars.[/caption]

[caption id="attachment_1239454" align="alignnone" width="1312"] Anton Gladun, 22 vjeç, teksa mjekët po i pastrojnë plagët, në Spitalin e Qytetit Cherkasy, Ukrainën qendrore. Gladun, një mjek ushtarak i vendosur në vijën e frontit në Ukrainën lindore, humbi të dyja këmbët dhe krahun e majtë për shkak të shpërthimit të një mine më 27 mars.[/caption]

[caption id="attachment_1239455" align="alignnone" width="1317"] Gladuni duke ngrënë shtratin e tij të spitalit. Ai mezi pret të marrë protezat dhe të fillojë të ecë. Ai mendon se karriera e tij ushtarake ndoshta ka mbaruar, por dëshiron të studiojë teknologjinë e informacionit. Ajo që më ndihmon, tha ai, "është kuptimi im që nëse do të isha i trishtuar, do të qaja për shkak të asaj që ndodhi, atëherë do të ishte më keq".[/caption]

[caption id="attachment_1239450" align="alignnone" width="1310"] Olena Viter, 45 vjeç, i nënshtrohet një operacioni në një spital në Kiev. Viter humbi këmbën dhe djalin 14-vjeçar Ivan kur bomba ra në fshatin e tyre Rozvazhiv, në rajonin e Kievit, më 14 mars.[/caption]

[caption id="attachment_1239451" align="alignnone" width="1407"] Viter pikturon në shtratin e saj, ndërsa pret të shërohet nga plagët. Djali i saj Ivan u vra nga shpërthimi që i mori këmbën e majtë. Ai ishte një muzikant i ri që luante në një orkestër të vogël. Burri i saj Volodymyr e varrosi atë dhe një djalë tjetër të vrarë, gjatë të njëjtit shpërthim, nën një shkurre trëndafili në kopshtin e tyre.[/caption]

[caption id="attachment_1239453" align="alignnone" width="1303"] Natasha Stepanenko, 43 vjeçe, e ulur në shtrat me vajzën e saj Yana, në një spital publik në Lviv.[/caption]

[caption id="attachment_1239456" align="alignnone" width="1335"] Oksana Balandina, 23 vjeçe, merr kujdes mjekësor në një spital publik në Lviv. Oksana humbi të dyja këmbët dhe katër gishtat në dorën e majtë, kur një predhë shpërtheu pranë shtëpisë së saj më 27 mars. “Kishte një shpërthim. Vetëm pas kësaj ndjeva se këmbët e mia po binin në zbrazëti. Po përpiqesha të shikoja përreth dhe pashë se nuk kishte më këmbë, vetëm kocka, mish dhe gjak.[/caption]

[caption id="attachment_1239457" align="alignnone" width="1234"] Nastia Kuzik, 21 vjeçe, gjatë një seance rehabilitimi në një spital në Kiev. Në mëngjesin e 17 marsit, ajo shkoi në shtëpinë e vëllait të saj në Chernihiv. Gjatë kthimit ajo u plagos në një bombë. Humbi këmbën e djathtë poshtë gjurit dhe plagosi rëndë këmbën e majtë. Ajo tani është transportuar në Gjermani për trajtim të mëtejshëm.[/caption]

[caption id="attachment_1239458" align="alignnone" width="1423"] Sasha Horokhivskyi, 38 vjeç, merr pjesë në terapi pasqyre për të zbutur dhimbjet, në një spital në Kiev. Horokhivskyi humbi këmbën e tij mbi gju, më 22 mars, pasi u qëllua nga një anëtar i mbrojtjes territoriale ukrainase, i cili e ngatërroi atë me një spiun, pasi e ndaloi të fotografonte ndërtesat e bombarduara pranë shtëpisë së tij.[/caption]