Ringjallja e Leo Tolstoit, botuar në 1899, është një vepër që ndërthur rrugëtimin personal të shëlbimit përmes kritikës së ashpër ndaj shoqërisë ruse, sistemeve ligjore dhe hipokrizisë morale. Romani, një nga veprat e mëvonshme të Tolstoit, tregon evolucionin e tij nga një shkrimtar i sagave epike familjare në një tregimtar më filozofik dhe moralist.
Rrëfimi ka në qendër princin Dmitry Ivanovich Nekhlyudov, një burrë i pasur dhe me pozitë, i cili takon Maslovën, një prostitutë, gjatë detyrës si gjyqtar. Për tmerrin e tij, ai e njeh atë si Katusha Maslova, një ish-shërbyese shtëpie dhe dashuria e tij e dikurshme, tashmë përballë gjyqit nën akuzë për vrasje. Kur mendon se ishte ai që luajti një rol në rënien e saj duke e joshur vite më parë, kjo gjë inicon një zgjim të thellë moral te Nekhlyudov.
Ringjallja nuk është thjesht historia e gjyqit të Maslovës, por një eksplorim i thellë i shpirtit të Nekhlyudov. Reflektimi i tij nga një jetë me privilegje dhe e mbushur me indiferencë drejt drejtësinë sociale është edhe bindëse edhe udhëzuese. Tolstoi përdor transformimin e Nekhlyudov për të kritikuar sistemin gjyqësor rus, trajtimin e të burgosurve, hipokrizinë e shtresave të larta dhe çështjet më të gjera të pabarazisë sociale si dhe të drejtave të njeriut.
Proza e Tolstoit është po aq e mprehtë, që është njëkohësisht edhe një odise personale. Romani është i pasur me personazhe, që nga zyrtarët e korruptuar dhe aristokratët indiferentë e deri te të shtypurit dhe të virtytshmit mes të varfërve. Çdo personazh shërben për të nxjerrë në pah aspekte të ndryshme të shoqërisë ruse, duke ilustruar shkëputjen midis ligjit, moralit dhe drejtësisë.
Tema e ringjalljes është e dyfishtë: ringjallja fjalë për fjalë e Maslova-s, e cila, përmes ndërhyrjes së Nekhlyudov-it, kërkon shëlbimin nga e kaluara e saj, dhe ringjallja metaforike e vetë Nekhlyudov-it, i cili rilind në një njeri me ndërgjegje dhe veprim. Ringjallja e dyfishtë ofron një ekzaminim të fuqishëm të fajit, pendimit dhe mundësisë së ndryshimit.
Veprat e Tolstoit, përfshirë Ringjalljen, janë të mbushura me besimet e tij filozofike dhe fetare në rritje, veçanërisht mbi kritikën e tij ndaj krishterimit institucional dhe avokimin për një mënyrë jetese më të thjeshtë dhe më të dhembshur. Ky roman shërben si mjet, duke vënë në pikëpyetje normat shoqërore dhe duke mbrojtur një jetë shërbimi dhe dashurie mbi përfitimin personal.
Si përfundim, Ringjallja është një vepër monumentale që sfidon lexuesit të reflektojnë mbi busullat e tyre morale dhe strukturat e shoqërisë përreth tyre. Është një tregim i transformimit personal, i vendosur në sfondin e padrejtësisë sistematike, duke e bërë atë jo vetëm bindës rrëfimin, por shërben edhe si një thirrje për veprim. Ringjallja qëndron si një testament i gjenialitetit të Tolstoit dhe shqetësimit të tij të thellë për padrejtësitë që shoqërojnë njerëzimin.
Leo Tolstoy (lindur më 28 gusht 1828 - vdiq më 7 nëntor 1910) shkrimtari i madh rus, njihet si mjeshtër i trillimeve realiste dhe një nga romancierët më të mëdhenj në botë.
Tolstoi është më i njohur për dy veprat e tij më të gjata, Lufta dhe Paqja (1865–69) dhe Anna Karenina (1875–77), të cilat zakonisht konsiderohen si ndër romanet më të mirë të shkruar ndonjëherë.
