Piktura e realizuar nga Jan van Eyck (vdiq më 9 Korrik 1441)

Portreti i Giovanni Arnolfini dhe gruas së tij, konsiderohet si një nga pikturat më origjinale dhe komplekse në artin perëndimor, për shkak të bukurisë së saj, ikonografisë komplekse.

Për herë të parë në historia artisti u bë dëshmitari okular i përsosur në kuptimin e vërtetë të fjalës”. Portreti është konsideruar nga Erwin Panofsky dhe disa historianë të tjerë të artit si një formë unike e kontratës martesore, e regjistruar si pikturë. E nënshkruar dhe e datuar nga van Eyck në vitin 1434, ajo është, me Altarpiece të Gentit nga i njëjti artist dhe vëllai i tij Hubert, piktura më e vjetër shumë e famshme e panelit që është ekzekutuar në vaj dhe jo në tempera. Piktura u ble nga Galeria Kombëtare në Londër në 1842.

Van Eyck përdori teknikën e aplikimit të disa shtresave të glazurave të holla të tejdukshme për të krijuar një pikturë me një intensitet të tonit dhe ngjyrës.

Ngjyrat e ndezura ndihmojnë gjithashtu për të nxjerrë në pah realizmin dhe për të treguar pasurinë materiale dhe pasurinë e botës së Arnolfinit.

Van Eyck përfitoi nga koha më e gjatë e tharjes së bojës së vajit, në krahasim me temperën, për të përzier ngjyrat duke pikturuar lagësht-në-lagësht për të arritur ndryshime delikate në dritë dhe hije për të rritur iluzionin e formave tredimensionale.