Beteja e Koplikut ishte një konflikt i armatosur midis malësorëve shqiptarë dhe forcave ushtarake jugosllave, të cilat synonin të pushtonin territoret veriore të Shqipërisë, veçanërisht rajonin e Shkodrës. Objektivi i Jugosllavisë ishte të zotëronte një pjesë nga trualli shqiptar dhe të ushtronte presion mbi qeverinë shqiptare që të ndiqte një linjë politike pro-jugosllave. Sulmet filluan më 26 korrik 1920, kur forcat jugosllave pushtuan disa zona në Malësinë e Shkodrës, përfshirë Koplikun. Në përgjigje, shqiptarët organizuan rezistencë të fortë me mbi 3,000 luftëtarë vullnetarë nga Shkodra dhe zonat përreth, ndërsa një grup tjetër prej 400 burrash u vendos përgjatë lumit Buna për t'u mbrojtur nga një sulm i mundshëm nga ai drejtim.

Pas përleshjeve të ashpra, forcat shqiptare arritën ta shtynin ushtrinë jugosllave prapa në kufirin e vitit 1913. Megjithatë, më 21 gusht 1920, ushtria jugosllave nisi një sulm të ri, duke pushtuar përsëri Kelmendin, Kastratin, Shkrelin dhe Koplikun. Shqiptarët ndërmorën një mbrojtje të vendosur dhe përfundimisht, qeveria jugosllave u detyrua të tërhiqte trupat e saj nga Malësitë Shqiptare më 14 shkurt 1921. Gjatë betejës, luftëtarët shqiptarë vranë mbi 2,000 pushtues dhe dolën me nder, megjithëse shumë fshatra u lanë të djegura dhe të shkatërruara si provë e mizorisë së shkaktuar nga forcat pushtuese.

Përgatiti : Hemelita Boriҫi