Përgjatë këtyre orëve shumë njerëz kanë pyetur nëse, ndoshta apo kur dhe si, Irani do vendosë për t’iu përgjigjur Izraelit në lidhje me vrasjen e Hassan Nasrallah; liderit të Hezbollah, grupit politik dhe ushtarak libanez.
Irani është një nga vendet më të fuqishme në Lindjen e Mesme, një aleat i Hezbollahut dhe një armik historik i Izraelit; ndërhyrja e tij e mundshme ushtarake mund të ketë pasoja të mëdha në të gjithë rajonin.
Megjithatë ka shumë të panjohura se si mund të reagojë Irani, i cili deri më tani, ka mbajtur një qasje mjaft të kujdesshme që synon të shmangë një përhapje të luftë që ka vazhduar për gati një vit në Rripin e Gazës.
Irani komandon të ashtuquajturin ”bosht i rezistencës”, një grup i ushtrive shiite dhe grupeve të armatosura aktive në vendet përreth që veprojnë në emër të tij ose kanë interesa të përbashkëta. Përveç Hezbollahut, pjesë e ”rezistencës” janë edhe Hamasi, grupi palestinez që vepron në Rripin e Gazës dhe Huthi në Jemen (që synohet mbi të gjitha si një veprim për të kundërshtuar interesat e Shteteve të Bashkuara dhe Izraelit).
Që nga fillimi i luftës në Gaza më 7 tetor, Irani ka dënuar sjelljen e Izraelit, por në fakt nuk ka marrë pjesë në luftime, duke preferuar të vazhdojë të veprojë në mënyrë indirekte përmes forcave ushtarake të lidhura me të. Në këtë kontekst, Hezbollahu prej muajsh ka lëshuar raketa kundër Izraelit verior, i cili i përgjigjet me raketa dhe bombardime në Libanin jugor. Për gati një vit, sulmet e vazhdueshme të të dyja palëve kanë detyruar me mijëra civilë që jetojnë në zonat kufitare të braktisin shtëpitë e tyre për të shkuar në vende që konsiderohen më të sigurta.
Megjithatë, ka pasur disa përplasje mes Iranit dhe Izraelit. Prillin e kaluar, Izraeli bombardoi ambasadën iraniane në Siri, duke vrarë një komandant të lartë të Gardës Revolucionare, forca më e fuqishme ushtarake e Iranit. Irani u përgjigj duke lëshuar më shumë se 300 dronë dhe raketa kundër Izraelit, edhe pse të gjitha u kapën nga sistemet e mbrojtjes izraelite dhe nuk shkaktuan dëme të mëdha.
Në fund të korrikut, Izraeli vrau liderin politik të Hamasit, Ismail Haniyeh, ndërsa ai ishte në Teheran: menjëherë pas vrasjes, lideri suprem i Iranit Ali Khamenei, figura kryesore fetare dhe politike e vendit, kishte premtuar një "dënim të rëndë”, një kërcënim ky që ende nuk është konkretizuar në asnjë veprim.
Në javët e fundit, Izraeli ka kryer sulme të ndryshme, duke shënjestruar Hezbollahun, fillimisht hodhi në erë qindra pajisje elektronike që përdornin anëtarët e grupit, më pas filloi të bombardojë intensivisht zona të ndryshme të Libanit, duke përfshirë edhe kryeqytetin Bejrut, për të goditur ndërtesat e përdorura nga anëtarët e grupit. Të premten, goditi atë që njihet si selia e Hesbollahut në Bejrut, duke vrarë Nasrallah.
Hezbollahu konsiderohet si ushtria më e fuqishme në Lindjen e Mesme, por sulmet e përsëritura izraelite në javët e fundit e kanë dobësuar shumë atë dhe vrasja e Nasrallah, i cili e kishte udhëhequr grupin për më shumë se tridhjetë vjet, ka shkaktuar një situatë kaosi. Ky është një problem i madh edhe për Iranin, pasi një aleat i konsideruar prej kohësh i fortë dhe me ndikim tani është bërë më i prekshëm.
Siç shpjegoi ndër të tjera një analizë nga Neë York Times, klasa politike iraniane është e ndarë për këtë çështje: fronti më konservator do të donte të reagonte në një farë mënyre, gjithashtu për të krijuar një efekt parandalues që e bind Izraelin të zvogëlojë operacionet e tij ushtarake. Fronti më i moderuar, i përfaqësuar ndër të tjera nga Presidenti Masoud Pezeshkian, pohon se është e nevojshme të vazhdohet me një linjë kujdesi për të shmangur zgjatjen e mëtejshme të luftës. Këtë javë Pezeshkian ishte në Nju Jork për të marrë pjesë në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara: ai mbajti një fjalim pajtues, duke thënë se Irani është i gatshëm "të hedhë armët nëse Izraeli i lëshon ato".
Të shtunën, pas vrasjes së Nasrallah, Khamenei lëshoi një deklaratë në të cilën ai nuk e përmendi drejtpërdrejt Nasrallahun, por u kërkoi "të gjitha forcave të rezistencës në rajon të mbështesin Hezbollahun". Deklarata është interpretuar si një tregues i mëtejshëm se Irani nuk ka ndërmend të marrë pjesë drejtpërdrejt në luftë, të paktën për momentin, por dëshiron të vazhdojë të veprojë në emër të forcave të tjera ushtarake që janë në aleancë./Përgatiti Liberale.al/
