Angjelos Lamçaj nuk është vetëm një student i diplomuar në programin e studimit profesional “Teknologji Ajrimi dhe Kondicionimi” në KPT, tashmë i riorganizuar në Kolegjin Universitar “Tirana College of Technology”. Ai është një i ri plot ëndrra dhe ambicie për të ardhmen.
“Mirëmbrëma të gjithëve! Çuna...!” Entuziazmi i shqiptimit të këtyre fjalëve, ndërsa shikimin e hodhi në publik, paralajmëroi se ajo që do të vinte pas nuk do të ishte një fjalim i zakonshëm. Ose të paktën, nuk do të ishte një nga ato fjalimet pak klishe, të ngathta apo të stërzgjatura. Më shumë se fjalët, ishte mënyra e të thënit. Nuk iu desh retorika e Aristotelit, as udhëzimet e mjeshtrave të komunikimit; i mjaftuan tre minuta, disa fjalë të sinqerta, veshur me gëzimin rinor, për të rrëmbyer duartrokitjet dhe zemrën e audiencës.
Angjelos Lamçaj ishte studenti i përzgjedhur për të përshëndetur në ceremoninë e diplomimit të Kolegjit Profesional të Tiranës, tashmë Tirana College of Tehcnology, mbajtur më 9 korrik. Ai mbylli studimet profesinale për “Teknologji Ajrimi dhe Kondicionimi”, një nga dhjetë programet 2- vjeçare që ka ofruar ky kolegj.
Për vitin akademik 2025-2026, kolegji vjen i ristrukturuar dhe i shndërruar në Kolegjin Universitar “Tirana College of Technology”, duke ofruar krahas programeve profesionale edhe katër programe në ciklin bachelor me një natyrë tërësisht aplikative.
Më të vështirë se çdo provim të dhënë deri më tani, e cilësoi ngjitjen në podium Angjelos ku ndau me drejtuesit e institucionit, pedagogët, bashkëstudentët dhe prindërit, historinë dhe mirënjohjen e tij. Pas mbarimit të gjimnazit ishte i paqartë për profesionin që do të merrte. Kur vizitoi ambientet e Kolegjit Profesional të Tiranës, u njoh me stafin, programet dhe mundësitë e ofruara, vendosi që të bëhej studenti i tij. “Gjatë këtyre dy viteve, Kolegji nuk ishte thjesht një institucion, ishte një shtëpi e dytë për mua”, theksoi ai më tej.
Ovacionet e mbarimit të fjalës u shoqëruan me përgëzime dhe fjalët më të mira nga njerëz të afërt, të njohur dhe të panjohur. Por duket se më i surpizuari në këtë mes mbeti babai i tij. “A e kishe shkruar vetë?”, ishte pyetja e tij kur u ulën në kafe, që përtej habisë, shprehte krenarinë e prindit për djalin çapkën dhe të rrëmbyer, që tashmë shfaqte një tjetër anë të karakterit dhe maturisë së tij.
“Nuk e di si po e përmbaja veten në podium”, tregon ai me të qeshur. “Unë jam hiperaktiv dhe nuk më lë energjia të rri në vend.” Po pavarësisht kësaj, gjithmonë ka marrë iniciativën dhe ka prezantuar projektet apo detyrat e kursit.
Shumë ide ka për të ardhmen e vet. Nuk i pëlqen të rrijë në një punë për hir të pagesës, nëse ajo nuk i ofron asnjë gjë të re për të mësuar dhe për t’u zhvilluar. Aktualisht punon në dy të tilla, njëra që lidhet me profesionin e tij dhe formimin e marrë nga arsimimi.
Ka dhe një pasion, dëshiron të bëhet influencer, e nuk përjashton mundësinë që subjekti të jetë profesioni i tij ose kalistenika, arti i përdorimit të peshës së trupit si rezistencë për të zhvilluar muskujt. I pëlqen stërvitja fizike, një element që Angjelos ka marrë nga Greqia, vendi ku lindi, dhe jetoi me familjen deri në moshën 4 -vjeçare.
Edhe pse gjendja ekonomike nuk ishte e vështirë, Angjelos thotë se aty përjetuan racizmin. E ndjenë veçimin dhe trajtimin ndryshe nga pjesa tjetër e fëmijëve grekë që kur ishte në kopsht me motrën, në Selanik. Kjo ishte e padurueshme për prindërit e tij. Vendosën të lënë ato vite jetë pas dhe të rikthehen në vendlindje, në Ballsh të Mallakastrës. Qëndruan aty për 7 vite dhe u zhvendosën në kryeqytet.
Lëvizje të tilla kanë lënë gjurmët e tyre në vitet e rritjes së Angjelosit. Ndryshimi i shpeshtë i shoqërisë, nevoja për t’u përshtatur me të gjitha grupet, mungesa e një vëmendjeje vëllazërore, që orienton dhe këshillon, duke qenë se babai i tij ishte gjithë kohës në punë dhe vëllai është më i vogël se ai, bënë që të ishte i ekspozuar ndaj grupeve shoqërore të ndryshme. “Nëse do të kthehesha pas, disa gjëra do t’i bëja ndryshe”, thotë më tej.
Pavarësisht rrugëtimit të vështirë, me peripecitë e veta, ka qenë edhe një rrugë njohjeje dhe vetëzbulimi. I është dashur të mësojë duke provuar, e prej tyre është ndërgjegjësuar dhe ka kuptuar limitet. Ka kuptuar se kush është sot, çfarë duhet të bëjë dhe çfarë i dëshiron vetes. Edhe pse 20 vjeç, ai rend i emocionuar drejt së ardhmes. E dëshiron fort ëndrrën amerikane, të shkelë në tokën e mundësive e të realizojë ato që tashmë i kalojnë si mendime ngazëlluese në mendjen e tij, në ditët e qetësisë e të arratisjes nga realiteti.
“Dua kem një jetë me sa shumë gjëra dhe eksperienca të mira. Dua të jem një profesionist i shkëlqyer në fushën time, dhe them se e kam nisur mbarë. Dua të udhëtoj, të eksploroj dhe të shikoj mundësi të reja” thotë Angjelos.
