Edison Ypi
Rama po lëvizte majën e thikës brenda një kocke për t’i nxjerrë palcën.
Krasta po ndiqte me pirun një kokërr ulliri mbi pjatë.
Njëri me thikë, tjetri me pirun, i pari spicë, i dyti kunj, kështu nisi ajo që të nesërmen e cilësuan si “Genocidi i Pirunave”, “Vaterloja e Thikave”, “Torviolli i Pjatave”, pra luftë mes një vigani si Rama dhe një legeni si Krasta.
Kur gjigandi Rama ja kishte gërryer kockës të gjithë palcën, i hodhi liliputit Krasta një vështrim të egër. Skilja ra në kurth. E la për një moment persekutimin e kokrrës së ullirit, dhe me pirun në dorë i tha Ramës,
-Ti çdo gjë e bën për shou, autostradat, tunelet, fjalimet, të gjitha për shou i bën.
Rama, i befasuar nga idiotësia rrugaçore e këtyre fjalëve, ja ktheu atypëraty,
-Je një klloun pes leksh që s'sheh dot përtej hundës tate që ma ke si sqep. Lëpive ca kohë një television kafaz budallenjsh ku të gjithë nguteshit kush e kush t’i binte sa më tepër në sy italianit derisa e morët më qafë atë dhe veten. S'mund të ndodhte ndryshe me interesaxhinj mediatikë si ty o Krastë që e nuhat paren si zagari derrin e egër në pyll.
Aq u desh. Krasta mori zjarr si fije kashte.
Krasta Ramës,
-Ti gjithçka e bën për tu dukur.
Rama Krastës,
-Ti je një mickonjë qesharake materialistike që çdo gjë e bën për pare. Erudicioni yt prej prej tabloidësh të dorës së tretë për ksehasjen e miletit nis me Massimo Ranierin, vazhdon me Gabriella Ferrin, bitis me Minën.
Në atë moment pranë tyre ja behu Tedi Papavrami.
Zotërinj, kjo nuk është Kunjtore as Spicatore. Është lokal ku festohet Ditëlindja ime. A t’ju qeras me një Paganin që të qetësoheni pak ?
Rama,
-Thuaji Krastës se Paganini nuk është pije freskuese, por diçka serioze.
Krasta,
- Pyete Ramën cila është puna më e vështirë në botë. Të ndërtosh një Mur kinez, të ngresh një piramidë Keopsi, t’ja marrësh Serbisë veriun e Mitrovicës, ta ngjallësh Ismail Kadarenë, të shkrish akujt e poleve, ta arabizosh Shqipërinë ? Ai kësaj pyetje nuk di t’i përgjigjet. Ja ku po ja them unë; Puna më e vështirë në botë është të qeverisësh shqiptarët.
Rama,
-Ti o budalla po më pyet a bëj diçka që gia' po e bëj prej vitesh duke mahnitur botën. Bëj televizion të mirë, po të them, jo kazan-televizion me karagjoza bythlëpirësa, me tallavara që e paraqet Shqipërinë si bregu lumit.
-Shqipërinë nuk po e bëjmë breg lumi ne të televizioneve por ju që s'po na pengoni ta bëjmë të tillë.
-Je një legen spitali me të vjella turbekularësh. Je një kokë qepë që i nxjerr lot amvisave që shofin telenovela duke gatuar dhe qajnë nga mallëngjimi. Mos ma mrryl atë surrat që ma ke si prej balte fshati internimi.
Krasta u zgërlaq.
-Unë, i tha Krasta Ramës me zë të mekur, e di që televizioni ku punoj është plot me shqiptarë të çmendur sahanlëpirës, një prej të cilëve jam unë.
-U çmë bëre të qesh o Krasta. Po a nuk u coptove ti kaq kohë për një televizion plehrash që donte të na e mbushte Shqipërinë plot me mbeturina ?
-Ne rrugaçët mediatikë nuk e fshehim që punojmë dhe fitojmë me plehra, për plehra dhe nga plehra. Plehrat janë biznesi ynë.
-Sa kohë plehrat tona po shkojnë prapa hekurave, s'na the një gjë.
Krastës j’u errën sytë;
-Një politikë si e jotja nuk mund të prodhojë një media më të mirë se e imja.
Rama,
-Një media si e jotja, me plehra, mbeturina, coftina, nuk mund të jetë veçse një media kazan.
Ndërhyri Tedi,
-E tepruat. Ju lutem mos ma prishni atmosferën festive. Mjaft !
Me të dëgjuar fjalën “Mjaft”, afrohet Erion Veliaj. I thotë Erjoni Tedit,
-Ke të drejtë Ted. Për më tepër që ti borxhin tënd e lave, muzikën e luajte.
Rama,
-Tedi ka luajtur mirë muzikë që kur u arratis.
Krasta,
-Ka lidhje arratia me talentin ?
Rama,
-Ka si s’ka. Ty, për shembull, që kur të është arratisur mendja, të ka avulluar talenti.
Një nga nysafirët shtroi pyetjen;
Si spjegohet që hajdutllëku, palaçollëku, korrupsioni, klientelizmi, nepotizmi, krimi, Gërdeci, 11 janari, grataçielat, janë meshkuj, ndërsa vetëm çmenduria, hajnia, penxhereja, rrugica, janë femra, ë?
Asnjë s’e hapi squpin.
Pati vezullime dhe vringëllime thikash dhe pirunash. Por filloi e mbaroi vetëm me kunja dhe spica.