Pikturat e Edward Lear-it janë të rëndësishme pasi ato ofrojnë një histori të rëndësishme të jetës në Shqipëri gjatë mesit të shekullit të nëntëmbëdhjetë.
Në vjeshtën e vitit 1848, ai udhëtoi për në Shqipëri në një udhëtim të paplanifikuar fillimisht. Ishte ambasadori britanik në Konstandinopojë që arriti të merrte letrat e nevojshme për të udhëtuar nëpër atë që konsiderohej atëherë egërsi i Perandorisë Osmane.
Duke u nisur nga Selaniku, ai mbërriti në Manastir (Manastir) më 20 shtator 1848, i shoqëruar nga dragomani dhe i dashuri i tij shqiptar suliot, Giorgio Cocali (Jorgo Kokali, 1817-1883). Që andej vazhduan për në Ohër, Strugë, Elbasan, Tiranë, Krujë, Lezhë dhe Shkodër, ku arritën më 2 tetor.
Pas disa ditësh qëndrimi në Shkodër, ata u kthyen në Tiranë dhe Durrës dhe vazhduan drejt jugut në Berat (14-18 tetor), Ardenicë, Apolloni, Vlorë, bregdetin e Himarës (21-30 tetor), Tepelenë, Gjirokastër dhe më tej në Janinë (5. Nëntor).
Ekspeditat e tij rreth 30 vjeçare nisin nga Anglia më 1837 për të vijuar në Francë, Itali, Greqi, Shqipëri, Turqi, Egjipt, Indi e Himalaja e për ta mbyllur në Itali më 1883, duke realizuar mbi 3500 akuarele.
Piktori Edward Lear ndërroi jetë më 1888 në San Remo. Në Shqipëri ai realizoi rreth 200 piktura në shtator-nentor 1848, të cilat mbeten me rëndësi artistike dhe historike.
