Përmbledhja e analizës javore Nga Zanny Minton Beddoes (Kryeredaktore e the Economist)
Kam qenë gazetare për tri dekada dhe në atë kohë kam përjetuar shumë pak javë si kjo. Sulmet e 11 shtatorit, momente të caktuara në krizën financiare globale dhe fazat e hershme të pandemisë Covid janë disa nga rastet e rralla ku bota dukej se kishte ndryshuar rrënjësisht brenda pak ditësh. Për ne në Evropë, ndryshimet gjeopolitike të kësaj jave duken njësoj monumentale. Presidenti Donald Trump duket sikur po braktis Ukrainën, duke i kthyer shpinën aleancës transatlantike që ka qëndruar që nga Lufta e Dytë Botërore dhe duke blerë me shumicë çështjet e bisedës së Vladimir Putinit.
Në Konferencën e Sigurisë së Mynihut të fundjavës së kaluar, ku toni publik i Amerikës ndaj aleatëve të saj evropianë u zhvendos drejt armiqësisë së plotë, u ndjeva sikur kisha rezervuar një vend në rreshtin e parë ndërsa historia po rishkruhej. Ngjarjet që atëherë kanë ecur me shpejtësi në të dy anët e Atlantikut. Në Evropë, ka pasur panik ndërsa liderët e kontinentit mendojnë se vendi që krijoi aleancën e NATO-s tani duket sikur është gati për ta shkatërruar atë.
Në Amerikë, ndërkohë, ndërsa zoti Trump përfundon muajin e parë të presidencës, ai vazhdon me shpejtësi të shtyjë kufijtë e pushtetit të tij. Për të pasqyruar këto ngjarje të rëndësishme, ne (stafi i The Economist), në mënyrë shumë të pazakontë, kemi dy kopertina të ndryshme këtë javë që shfaqin zotin Trump.
Në Europë, dizajnerët tanë e kanë vendosur zotin Trump në krye të një tryeze të gjatë, Putinike, duke biseduar me presidentin e Rusisë. Ju do të vini re vendet bosh – ku mund të ishte ulur dikush si Volodymyr Zelensky, presidenti i Ukrainës, nëse ai nuk do të ishte përjashtuar nga bisedimet fillestare nga zoti Trump. Një luftë fjalësh mes tyre po përshkallëzohet. Nën presidencën e Trump, Ukraina po tradhtohet, Rusia po rehabilitohet dhe Amerika nuk mund të mbështetet më si një aleat se do t'i vijë në ndihmë Evropës në kohë lufte. Implikimet për sigurinë e Evropës janë të rënda, por, siç argumenton The Economist, ato ende nuk janë zhytur mes udhëheqësve dhe njerëzve të kontinentit.
Kopertina e dytë diku tjetër shfaq zotin Trump të stolisur me një kurorë mbreti. Që nga kthimi në detyrë, ai e ka bërë bazën e tij të ngazëllyer dhe i ka lënë kundërshtarët të tronditur. Presidenti thotë se po pastron mbeturinat, mashtrimet dhe abuzimet. Kundërshtarët e tij paralajmërojnë se ai po e çon vendin në një krizë kushtetuese, apo edhe në një autokraci Trumpiane. The Economist vlerëson muajin e parë të zotit Trump me një analizë të qetë të bazuar në fakte dhe mbi një vështrim të kujdesshëm të historisë. Presidenti ka të drejtë të vendosë synime të reja për burokracinë.
Zoti Trump nuk është njeriu i parë në Zyrën Ovale me ambicie maksimaliste. Dhe ai është ende larg përmbysjes së rendit kushtetues të Amerikës. Por mënyra se si Trump po i arrin qëllimet e tij – nganjëherë me mizori të paarsyeshme – është e rrezikshme dhe e gabuar. Dhe zoti Trump, duke qenë ai që është, do të mendojë për çdo ekstrem. Bëhuni gati për një luftë titanike.
/Liberale.al/
