Vendimi i Izraelit për të shtrirë kontrollin mbi pjesë të mëdha të Gazës nuk po e sjell sigurinë e premtuar, por përkundrazi, po e thellon rrezikun e një konflikti të pafund. Në vend që të ndërtojë një strategji politike afatgjatë, qeveria izraelite duket se po marshon verbërisht drejt një kurthi që garanton një luftë të përhershme, raporton Haaretz.
Pas muajsh sulmesh ajrore, inkursionesh tokësore dhe krijimit të “korridoreve të sigurisë”, ushtria izraelite ka nën kontroll mbi gjysmën e territorit të Gazës. Këto zona neutrale, të shpallura si të nevojshme për mbrojtje nga rreziku i Hamasit, në realitet përbëjnë një projekt të heshtur aneksimi.
Por cili është plani më tej? Asnjë udhërrëfyes politik nuk është paraqitur. Nuk ka qartësi nëse këto territore do të administrohen përkohësisht, do t’i kalohen një autoriteti ndërkombëtar apo do të mbeten nën kontrollin izraelit. Pa një plan daljeje apo një marrëveshje paqeje, Izraeli po përgatit terrenin për një përplasje të përhershme me popullsinë palestineze dhe me komunitetin ndërkombëtar.
Retorika zyrtare ka filluar të përshkallëzohet. Mediat shtetërore nënvizojnë figurat e Hamasit në mërgim, si Khaled Meshaal, për të shtyrë narrativën se “rreziku mbetet i pranishëm” kudo. Kjo retorikë shërben për të justifikuar zgjerimin e ndërhyrjes ushtarake dhe për të paralajmëruar se lufta nuk ka përfunduar dhe ndoshta nuk do të përfundojë.
Në thelb, ky është një skenar që rrezikon të mbajë Izraelin të mbërthyer në Gaza për dekada. Jo si një “çlirimtar” që kërkon paqe, por si një fuqi pushtuese që synon të kontrollojë me çdo kusht një popullsi të traumatizuar, të zhvendosur dhe të izoluar.
Kjo nuk është thjesht një strategji e gabuar ushtarake. Është një gabim historik që do të rëndojë mbi brezat e ardhshëm – si në Izrael, ashtu edhe në Palestinë. Rruga drejt sigurisë nuk kalon përmes aneksimit dhe bllokadës, por përmes diplomacisë dhe zgjidhjes politike.
