Në vitin 2030, SHBA (102 mijë dollarë në vit) do të ketë GDP më të lartë për banorë në botë, ndjekur nga Australia dhe Gjermania. Ky është projeksioni i BB për pesë vitet e ardhshme.
Ndërkohë që aktualisht GDP e SHBA-së për frymë është rreth 89 mijë dollarë.
Në vitin 2012 GDP për frymë për SHBA0në ishte pak më shumë se 50 mijë dollarë, çka tregon se në një periudhë të shkurtër falë teknologjisë ajo është duke shkuar drejt dyfishimit.
Vendi që udhëheq ekonominë botërore që prej Luftës së Dytë Botërore është edhe vendi që udhëheq G20, ose vendet më të industrializuara në botë.
G-20, një grup kombesh që përbëjnë 80 për qind të PBB-së globale dhe dy të tretat e popullsisë së botës, ka pranuar së fundmi se "pabarazia brenda dhe midis vendeve është në themel të shumicës së sfidave globale me të cilat përballemi dhe rëndohet prej tyre". G-20 gjithashtu propozon rrugë për ta adresuar këtë problematikë. Në veçanti, vendet më të zhvilluara në një takim që zhvilluan në Brazil, në mbyllje të vitit 2024, njohin rëndësinë e taksimit progresiv, përfshirë përpjekjet për të taksuar individët me vlerë jashtëzakonisht të lartë neto. Taksa të tilla mund të gjenerojnë qindra miliarda dollarë të ardhura në vit, për të financuar përmbushjen e të drejtave ekonomike dhe sociale si ato për arsimin, kujdesin shëndetësor dhe sigurimet shoqërore.
Në pesë vitet e ardhshme këta janë hapa në drejtimin e duhur, por theksi mbi pabarazinë ekstreme si shkaku kryesor i sfidave globale mban potencialin për një qasje më të integruar që mbështet reformat e guximshme, të bazuara në sisteme. Ajo që nevojitet është një ndryshim paradigme në mënyrën se si ne masim zhvillimin dhe progresin ekonomik. Të drejtat e njeriut duhet të jenë në qendër të politik-bërjes ekonomike dhe qëndrueshmëria e planetit tonë duhet të vlerësohet mbi metrikat e vjetruara të progresit. Varfëria dhe pabarazitë globale, kolapsi ekologjik dhe qeverisja globale e thyer nuk janë çështje të veçanta; janë simptoma të një sistemi në krizë.
Rritja e pamëshirshme e pabarazisë ekstreme ka ndihmuar që gjithnjë e më shumë njerëz të shkojnë në margjinat e sistemeve ekonomike dhe në varfëri, ku atyre u mohohet gëzimi jo vetëm i të drejtave të tyre ekonomike dhe sociale, por janë më të cenueshëm ndaj shkeljes së të gjitha të drejtave të tyre. Kjo ndodh jo sepse nuk ka pasuri apo burime të mjaftueshme, por sepse në të njëjtën kohë kur njerëzit shtyhen në varfëri, një përqindje më e madhe e pasurisë në rritje është e përqendruar në një përqindje të vogël të popullsisë globale. Njohja në deklaratën e G-20 e dëmit që shkakton kjo mund të kuptohet si një qortim i nënkuptuar i një modeli zhvillimi që është fokusuar prej kohësh në masat e ngushta ekonomike si rritja e PBB-së, ndërkohë që neglizhon sigurimin që burimet të përdoren në mënyrë të barabartë dhe për realizimin e të drejtave të njeriut dhe mbrojtjen e mjedisit.
Të drejtat e njeriut janë më shumë se detyrime etike dhe detyrime ligjore. Nga drejtësia dhe barazia te siguria dhe mirëqenia, të drejtat e njeriut krijojnë kushtet për shoqëri elastike dhe të lulëzuara. Kur njerëzit janë të lirë nga diskriminimi, mund të kenë akses në arsim dhe kujdes shëndetësor dhe janë të mbrojtur nga shfrytëzimi, ata janë në gjendje të kontribuojnë dhe të përfitojnë nga sistemet ekonomike.
Por të dhënat e zymta se sa larg po bie bota në realizimin e këtyre të drejtave, nënvizojnë dështimin e një modeli zhvillimi që i jep përparësi rritjes afatshkurtër mbi elasticitetin afatgjatë, që mat në mënyrë joadekuate koston totale të aktivitetit ekonomik dhe që anon stimujt drejt kthim financiar në vend të kontributeve për qëndrueshmërinë e planetit.
Banka Botërore vlerëson se gati 10 për qind e popullsisë së botës - 700 milionë njerëz - jetojnë me më pak se 2,15 dollarë në ditë dhe miliarda njerëz luftojnë me pagat e ndenjura dhe kostot në rritje. Në të njëjtën kohë, pasuria e 1 përqindëshit më të pasur rritet në mënyrë eksponenciale, duke kapur 63 për qind të gjithë pasurisë së re të krijuar në dy vitet e fundit, sipas Oxfam.
Vendet e G20 janë përgjegjëse për afërsisht tre të katërtat e emetimeve të gazrave serrë në botë. Emetimet e përgjithshme për G20 (duke përjashtuar Bashkimin Afrikan për këtë llogaritje) u rritën 1.8 përqind në 2023 krahasuar me vitin e kaluar. Ndërsa G20 ka pohuar angazhimin e saj ndaj objektivit të temperaturës 1.5°C të vendosur nga Marrëveshja e Parisit dhe u ka kërkuar të gjitha vendeve që t'i përafrojnë planet e tyre kombëtare me këtë objektiv, asnjë qeveri e G20 nuk e ka arritur ende këtë.