Në vitet 1950, me Bashkimi i Republikave Socialiste Sovjetike (BRSS) që në dukje po ecte përpara në garën hapësinore, shkencëtarët amerikanë hartuan një plan të çuditshëm - goditjen e sipërfaqes së Hënës për të frikësuar sovjetikët.
Momenti kur astronauti Neil Armstrong doli në sipërfaqen e Hënës në vitin 1969 është një nga momentet më të paharrueshme në histori.
Por, çka nëse Hëna në të cilën do të hynte Armstrong, do të mbetej me shenja nga kratere të mëdhenj dhe do të helmohej nga efektet e bombardimeve bërthamore?
Projekti A119, siç dihej, ishte një propozim top-sekret për të shpërthyer një bombë hidrogjeni në Hënë. Bombat me hidrogjen ishin shumë më shkatërruese se bomba atomike e hedhur në Hiroshima në vitin 1945, dhe e fundit në dizajnin e armëve bërthamore në atë kohë. I pyetur për të "përshpejtuar" projektin nga oficerët e lartë të Forcave Ajrore, Leonard Reiffel, një nga fizikantët kryesorë bërthamorë të Amerikës, prodhoi shumë raporte midis majit 1958 dhe janarit 1959 mbi realizueshmërinë e planit.
Në mënyrë të pabesueshme, një shkencëtar që mundësoi këtë skemë të tmerrshme ishte vizionari i ardhshëm Carl Sagan. Në fakt, ekzistenca e projektit u zbulua vetëm në vitet 1990, sepse Sagan e kishte përmendur atë në një aplikim në një universitet elitar, shkruan CNN.
Ndonëse mund të kishte ndihmuar për t'iu përgjigjur disa pyetjeve shkencore rudimentare rreth Hënës, qëllimi kryesor i Projektit A119 ishte shfaqja e forcës. Bomba do të shpërthente në vijën e terminatorit, kufiri midis anës së dritës dhe të errët të Hënës - për të krijuar një ndezje të ndritshme drite që kushdo, por veçanërisht kushdo në Kremlin, mund ta shihte me sy të lirë. Mungesa e një atmosfere do të thoshte se nuk do të kishte re tymi.
Ekziston vetëm një shpjegim bindës për propozimin e një plani kaq të tmerrshëm – dhe motivimi për të qëndron diku mes pasigurisë dhe dëshpërimit.
Nuk i ndihmoi nervat amerikanë që Sputnik u lëshua në majë të një rakete balistike ndërkontinentale sovjetike
Në vitet 1950, nuk dukej sikur Amerika po fitonte Luftën e Ftohtë. Opinioni politik dhe popullor në Shtetet e Bashkuara besonte se Bashkimi Sovjetik ishte përpara në rritjen e arsenalit të tij bërthamor, veçanërisht në zhvillimin dhe numrin e bombarduesve bërthamorë ("hendeku i bombarduesve") dhe raketave bërthamore ("hendeku i raketave" ).
Në vitin 1952, SHBA shpërtheu bombën e parë me hidrogjen. Tre vjet më vonë sovjetikët tronditën Uashingtonin duke shpërthyer të tyren. Në vitin 1957 ata shkuan një më mirë, duke vjedhur një epërsi në garën hapësinore me lëshimin e Sputnik 1, sateliti i parë artificial në orbitë në mbarë botën.
Në vitin 2000 Reiffel tha fjalën e tij për funksionimin e planit. Ai konfirmoi se ishte "teknikisht i realizueshëm" dhe se shpërthimi do të ishte i dukshëm në Tokë.
"Projekti A119 ishte një nga disa ide që u shfaqën për një përgjigje emocionuese ndaj Sputnik-ut," thotë Alex Wellerstein, një historian i shkencës dhe teknologjisë bërthamore, "që përfshinte rrëzimin e Sputnikut, gjë që ndihet shumë e keqe.
"Tani ajo që ata bënë në fund ishte vendosja e satelitit të tyre, dhe kjo mori pak kohë, por ata e vazhduan këtë projekt disi seriozisht, të paktën në fund të viteve 1950.
"Ishte një dritare mjaft interesante në llojin e mendësisë amerikane në atë kohë. Kjo shtytje për të konkurruar në një mënyrë që krijon diçka shumë mbresëlënëse. Mendoj, në këtë rast, mbresëlënëse dhe tmerruese janë paksa shumë afër njëra-tjetrës."/Liberale.al