Artea Brahaj, nga Tirana, është diplomuar në universitetin e Harvardit.

E reja nga Tirana është diplomuar në Studime Sociale, përkatësisht në degën për Etni, Migrim dhe të Drejta.

Në ditën e diplomimit ajo zgjodhi të shkonte me veshje popullore shqiptare, çka e bëri më të veçantë diplomimin e saj. Shqiptarja ka shpërndarë disa foto nga ceremonia e diplomimit, duke shkruar se Harvardi ishte ëndrra e saj, tashmë e bërë realitet.

Brahaj thotë se pikërisht gjatë studimeve në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ka arritur ta njohë historinë e vendit të saj.

Postimi i plotë i Artea Brahajt:

Katër muaj vonesë, por më 25 maj 2023, u diplomova me lavdi të madhe në Universitetin e Harvardit me nderime të larta në Studime Sociale; e mesme në Etni, Migrim dhe të Drejta; dhe një citim gjuhësor në spanjisht. Kushdo që më njeh e di se sa shumë do të thotë ky vend për mua. Në vitin 2007, me pak fat, prindërit, motra dhe unë fituam lotarinë e vizave dhe emigruam në Nju Jork nga Shqipëria.

Tre vjet më vonë, pasi babai im u kthye nga puna në mesnatë, ne pamë Legally Blonde së bashku dhe ai tha “ai mund të jesh ti një ditë”. Sado e çuditshme që tingëllon, ai film ishte prezantimi im i parë në kolegj dhe në shkollën e mesme. Që atëherë, unë dhe prindërit e mi do të flisnim për një të ardhme që mund të ndërtonim së bashku për familjen tonë dhe për Shqipërinë nëse do të pranohesha. Për ne, Harvardi përfaqësonte ëndrrën amerikane.

Është ironike që kalova gjithë kohën time në Harvard duke marrë në pyetje vetë konceptin e ëndrrës amerikane. U përballa me idealizmin tim dhe gjeta një pasion për teorinë kritike sociale dhe migrimin dhe studimet fetare. Gjatë kohës sime të shkurtër në Universitetin e Kembrixhit, më në fund arrita të studioja historinë e vendit tim. Akademikët e mi u bënë një ndjekje personale, duke më lejuar të pajtoja përvojat e familjes sime dhe të mia ndërsa shikoja jashtë tyre. Ky postim ka zgjatur kaq shumë, sepse unë po luftoja ta imagjinoja veten jashtë këtyre studimeve, por jam i sigurt se ato do të vazhdojnë në një farë mënyre.

Faleminderit prindërve të mi që besuan në mua kaq fort dhe punuan kaq pa u lodhur për t’u siguruar që nuk do të mbetesha kurrë i dëshpëruar pavarësisht gjithçkaje që hasëm. Faleminderit vëllezërve dhe motrave të mi që më mbështetën dhe që ishin burimi im i përhershëm i mendjelehtësisë. Faleminderit familjes sime të gjerë që jeni nxitësit e mi, pavarësisht distancës mes nesh. Faleminderit mësuesit tim të klasës së tretë dhe të katërt që ishte edukatorja e parë që besoi në mua në Amerikë. Faleminderit të gjithë edukatorëve që panë tek unë më shumë sesa unë vetë. Faleminderit miqve të mi dhe familjes sime të zgjedhur që më ndriçuan ditët dhe më mbajtën në këmbë. Faleminderit të gjithëve që keni ardhur ndonjëherë së bashku me mua në këtë udhëtim – nuk ka qenë aspak e lehtë, por ju të gjithë e keni bërë atë edhe më të vlefshëm. Në tjetrën!