Marrëdhënia mes Donald Trump dhe Volodymyr Zelensky ishte mjaft e keqe para “ndeshjes” së zhurme në Zyrën Ovale. Trump e kishte quajtur tashmë atë një diktator dhe se Ukraina e nisi luftën, gjë që është një gënjeshtër.

Tani aleanca SHBA-Ukrainë e ushqyer nga Joe Biden është copëtuar.

Ndarja publike sinjalizon gjithashtu një krizë të madhe që po afrohet midis anëtarëve evropianë të NATO-s dhe SHBA-së.

Do të ketë shumë më shumë dyshime dhe pyetje në lidhje me angazhimin e SHBA për sigurinë evropiane jashtë Ukrainës. Më e madhja është nëse Trump do të mbante premtimin që paraardhësi i tij Harry Truman bëri në vitin 1949 për të trajtuar një sulm ndaj një aleati të NATO-s si një sulm ndaj Amerikës.

Këto shqetësime bazohen në atë që duket të jetë vendosmëria e Trump për të rivendosur një marrëdhënie të fortë me presidentin rus Vladimir Putin.

Ai ka ushtruar presion të madh mbi Ukrainën, ndërkohë që i ka ofruar Putinit lëshime të mëdha – që do të duhej të bëheshin nga ukrainasit.

Siguria e Ukrainës është e dobët dhe evropianët po shqetësohen edhe për të tyren.

Refuzimi i Zelensky për të bërë këto lëshime ka zemëruar Trump.

Nuk është vetëm marrëveshja e mineraleve që ai refuzoi të nënshkruajë. Ukrainasit besojnë se janë në një luftë për mbijetesë kombëtare dhe se Putini do të thyente çdo premtim për t’i dhënë fund luftës nëse nuk frenohet.

Kjo është arsyeja pse Zelensky kërkoi vazhdimisht garanci amerikane të sigurisë.

Takimi u “ndez” pas një ndërhyrjeje të zëvendëspresidentit JD Vance.

Tani ka dyshime se mosmarrëveshja publike ishte – sipas fjalëve të një vëzhguesi diplomatik – një strategji e planifikuar politike: ose për të detyruar Zelensky të pranonte kërkesën e Amerikës, ose për të nxitur një krizë që do t’i lejonte ata ta fajësonin atë për çfarëdo që të ndodhte më pas.

Nëse Trump ndjek prishjen e bisedimeve me një ngrirje të ndihmës ushtarake, Ukraina do të luftojë. Pyetjet janë sa efektive dhe për sa kohë.

Presioni do të dyfishohet mbi aleatët e saj evropianë.