Në një raport të konsiderueshëm mbi ndalimin e shtetasve të huaj, me fokus në protokollin Itali-Shqipëri për menaxhimin e migrantëve, Gjykata e Kasacionit nxjerr në pah çështje të shumta kritike të marrëveshjes , duke shpjeguar gjithashtu se "doktrina ka shprehur dyshime të shumta në lidhje me përputhshmërinë e saj me Kushtetutën dhe me të drejtën ndërkombëtare, duke u ndalur konkretisht në marrëdhënien midis Protokollit dhe ligjit të BE-së".
Në raportin e hartuar - për të cilin shkruan Manifesti - Gjykata Supreme analizon protokollin, duke theksuar çështjet e tij kritike jo vetëm me Kushtetutën, por edhe me të drejtën ndërkombëtare dhe atë të Bashkimit Evropian.
Në paragrafin kushtuar marrëdhënies midis protokollit Itali-Shqipëri dhe Kushtetutës, raporti i Zyrës së Gjykatës së Lartë nxjerr në pah shkelje të shumta të mundshme të të drejtave kushtetuese, nga e drejta për shëndet deri te e drejta për mbrojtje. Marrëveshja, për shembull, - shkruan Gjykata e Lartë - nuk arrin të "identifikojë saktësisht kategorinë e njerëzve të cilëve u referohet marrëveshja dhe duke u kufizuar në identifikimin e tyre si 'migrantë'...gjeneron një pabarazi të përgjithshme trajtimi midis të huajve që do të sillen në Itali dhe 'migrantëve' që do të transferohen në Shqipëri".
Pengesa të mundshme për të drejtën e azilit
Sipas Gjykatës së Kasacionit, marrëveshja do të ishte një pengesë për të drejtën e azilit për shkak të mungesës së "disiplinës analitike të aspekteve procedurale". Indikacione që do të ishin të nevojshme - sipas gjyqtarëve - për të neutralizuar "boshllëkun ligjor që rrjedh nga ekstraterritorialiteti, duke siguruar që migrantët e çuar në bazat shqiptare të kenë garanci të barabarta krahasuar me migrantët në territorin italian".
Gjithashtu u vu re se, sipas Protokollit, "ndalimi nuk parashikohet më si mjeti i fundit, siç parashikohet nga legjislacioni evropian", por përbën "alternativën e vetme të treguar nga ligjvënësi, në shkelje të garancive për mbrojtjen e lirisë personale". Një çështje tjetër kritike "është identifikuar në pamundësinë materiale, në rastin e ndalimit jashtë vendit, të lirimit të individit, pasi efektet e titullit të ndalimit kanë pushuar. Në fakt, sipas Protokollit, i huaji nuk mund të lirohet në Shqipëri dhe duhet të kthehet në Itali, me pasojë që, duke marrë parasysh kohët teknike të nevojshme për transferimin me anije ose nga ajri, duket shumë e mundshme që i huaji të mbahet sine titulo për disa orë, nëse jo edhe disa ditë".
Lidhur me të drejtën e mbrojtjes, Gjykata thekson "se si modalitetet e ushtrimit të së drejtës së mbrojtjes së personave të huaj të ndaluar në Shqipëri nuk rregullohen nga dispozita legjislative, por i besohen diskrecionit të personit italian përgjegjës për qendrën". Së fundmi, u vu re se protokolli mund të shkaktojë dëme serioze në të drejtën e shëndetit të migrantëve , të mbrojtur nga neni 32 i Kushtetutës, duke pasur parasysh se niveli i kujdesit shëndetësor shqiptar nuk është i krahasueshëm me atë italian. Protokolli, në fakt, përcakton se "në rast të nevojave shëndetësore që autoritetet italiane nuk mund t'i plotësojnë, autoritetet shqiptare bashkëpunojnë me autoritetet italiane përgjegjëse për të njëjtat objekte për të siguruar kujdes mjekësor thelbësor dhe të pashtyrëshëm për migrantët e ndaluar atje".
/Liberale.al/
