Nëna e një studenteje universiteti, e cila u vra brutalisht pasi u nda nga miqtë në një natë jashtë, po përpiqet të dalë ballë për ballë me burrin që i mori jetën vajzës së saj. Lisa Squire po përgatitet të takojë grabitqarin seksual që përdhunoi dhe vrau vajzën e saj të madhe Libby, 21 vjeç, në vitin 2019. Kasapi polak Pawel Relowicz, 26 vjeç, u dënua për vrasjen e studentes së filozofisë.
Ai ka pranuar të shohë zonjën Squire dhe ajo e sheh këtë veprim si një akt guximi. "Unë e kuptoj se ai duhet të dijë se ka njëfarë kontrolli mbi të," thotë ajo. Ai ka kryer veprat më të këqija që mund të imagjinohet dhe perspektiva për të parë nënën e personit që vrau duhet të jetë mjaft e vështirë."
"Ai mund të jetë pak nervoz," pranon ajo. "Është një gjë mjaft e guximshme për të. Nuk e urrej, vërtet nuk e urrej. Më duket se zemërimi dhe urrejtja po shterojnë, kështu që zgjedh të mos eci në atë rrugë. Thjesht përpjekja për të vazhduar jetën pa Libby-n është mjaft e vështirë dhe ka ditë kur nuk dua as të merrem me tre fëmijët e mi të tjerë, ose të shkoj në punë ose të eci me qenin. Unë thjesht dua të zhytem në botën time me Libby-n".
Libby Squire u zhduk gjatë një nate, pasi kishte dalë jashtë me miqtë e universitetit, në janar 2019. Ajo kishte shkuar në një klub nate, por portierët e konsideruan atë shumë të dehur për t'u pranuar. Shoqet e saj e futën në një taksi, paguan biletën dhe dhanë udhëzime që ajo të çohej në shtëpi.
Por, pasi shoferi e kishte çuar në shtëpinë e saj të përbashkët studentore, ajo u largua, në natën e ftohtë e me borë. Ajo ishte në këtë gjendje të pambrojtur kur Relowicz e sulmoi.
Kaluan shtatë javë përpara se trupi i saj të zbulohej në grykëderdhjen e Humberit. Lisa ishte aq e afërt me vajzën e saj të ndritur dhe të sjellshme, saqë ndjeheshin si një entitet i vetëm, me një lidhje dashurie aq të fortë sa vdekja nuk mund t'i thyente kurrë. Enigma se si Libby i kaloi orët e saj të fundit të jetës nuk është zgjidhur kurrë dhe kjo e mundon nënën e saj.
"Pyetjet që kam janë të thjeshta: Çfarë ndodhi me Libby-n? A ishte ajo e frikësuar? A më kërkoi ajo? Unë dua që Libby të dijë, dhe kam një ndjenjë që ajo e di, se unë bëra gjithçka që munda për të zbuluar se çfarë ndodhi. Nuk bëhet fjalë për falje, por mund të përpiqem të marr diçka pozitive nga kjo situatë e tmerrshme. Dhe sapo t'i përgjigjet një pyetjeje, një tjetër do të zërë vendin e saj. Unë gjithmonë do të dëshiroj të di më shumë.
Nuk më intereson të dëgjoj se i vjen keq, se ka një problem ose se ishte një gabim gjykimi. Dua të di si vdiq Libi. Do të jetë e vështirë, por jo më e vështirë sesa të jetosh pa të. Më e keqja ka ndodhur. Nuk ka asgjë që ai mund të thotë apo të bëjë që do të jetë më keq.
Por për momentin, mendja ime mbush boshllëqet dhe shkon në disa shtigje të errëta. Pyes veten: a e torturoi? Mendova në fillim, ndoshta ajo nuk kishte vdekur kur hyri në ujë. Por ne e dimë se ajo ishte. Nuk kishte asnjë nga shenjat e mbytjes. Dhe para se të shihja trupin e saj mendova, 'A e goditi me thikë?' Më duhej të shikoja për të kënaqur veten se ai nuk e bëri.
Ai tha në gjykatë se kur e takoi për herë të parë, ajo ishte duke qarë dhe e ftohtë dhe - deri atëherë e çorientuar nga hipotermia - i kërkonte që ta çonte në shtëpi te mamaja e saj. E dija që ajo do të më kërkonte dhe jam mirënjohës që ai e konfirmoi këtë. Ajo e di që nuk është kurrë larg mendimeve të mia, se megjithëse nuk isha fizikisht me të atë natë, dashuria ime ishte aty me të."
Lisa flet ende për Libin në kohën e tashme? sikur të ishte një prani e prekshme, e gjallë. Dhe ka, edhe tani, një bashkësi mes nënës dhe vajzës./Liberale.al
