Preç Zogaj
Komisioni i Ankimeve dhe Sanksioneve pranë KQZ rrëzoi dje me katër vota pro dhe një votë kundër vendimin e Komisionerit Shtetëror të Zgjedhjeve, Ilirian Celibashi, i cili kishte refuzuar regjistrimin e Partisë Demokratike të Shqipërisë në zgjedhjet vendore të 14 majit. KAS urdhëroi regjistrimin e kësaj partie me kryetar të komanduar Enkelejd Alibeaj.
Vendimi i KAS shënon një provë tjetër të dështimit, në përballje me ligjin të vendimmarrjeve të politizuara. Vendimi i Celibashit ishte ndërtuar me artifica të kërkuara me qiri, me “argumente” cinikë dhe qartazi alogjikë. Siç ishte për shembull ai i mos-përmendjes së datës konkrete të zgjedhjeve në autorizimin e përgjithshëm të lënë nga Lulzim Basha. A thua se kemi zgjedhje të tjera vendore gjatë këtij viti përpos atyre të 14 majit, që ka dekretuar Presidenti i Republikës! A thua se Basha duhej ta kishte ditur para se të jepte dorëheqjen atë datë, dhe me që nuk e ka ditur, nuk është dorëhequr(!!!) Gjithë ky mishmash s’kishte sens tjetër veçse atij të një qoke për Sali Berishën. Qoftë edhe qokë boshe, që ti mbahet mend se e bëri të vetën.
Një gjë të ngjashme pati bërë vitin e kaluar gjyqtari i shkallës së parë Agron Zhukri me njohjen symbyllur prej tij të Kuvendit të Rithemelimit të PD-së. Por ai qe treguar i ndershëm së paku, sepse pati kërkuar zyrtarisht dorëheqjen, duke e njohur vetën dhe familjen e tij në konflikt interesi me Berishën. Sa nuk e tha hapur “jepjani një gjyqtari tjetër se unë e kam të ndarë mendjen”. Pavarësisht nga kjo, dorëheqja nuk iu pranua dhe Zhukri e ndjeu veten të larë të merrte vendimin e paralajmëruar. Pas shumë dështimesh të seancave për shqyrtimin në Apel të ankimimit të Enkekeled Alibejt dhe vetëm pas krijimit këtë vit të Gjykatës unike të Apelit (Të Juridiksionit të Përgjithshëm), tre gjyqtarë të kësaj gjykate, Elona Mihali, Astrit Kalaja dhe Irida Kacerja vendosën me unanimitet rrëzimin e vendimit të Zhukrit dhe kthimin e çështjes për gjykim me themel në shkallën e parë. Vendim që legjitimonte automatikisht Partinë Demokratike të drejtuar nga Alibeaj. Së paku deri në një vendim ndryshe nga gjykimi me themel i çështjes.
Tre gjyqtarë të Apelit janë më shumë në numër e më lart në hierarki se gjyqtari i Faktit. Tre gjyqtarët në fjalë e kanë kaluar vetingun para se të krijohej Apeli i Juridiksionit të Përgjithshëm. Të tre u zgjodhën me short. Pa hyrë në hollësi të tjera, këto elementë, në lidhjen e tyre, i japin shumë me tepër kredibilitet vendimit të tyre, në frymën e se drejtës. Është e sigurtë se nuk do të kishin dashur tu binte ai short sepse e njihnin mirë ngarkesën politike të çështjes dhe me siguri edhe qasjen që ka Berisha ndaj vendimeve të gjykatave. Fakti që protesta e 3 marsit u thirr prej tij në datën e seancës së shpallur me parë nga Apeli do të kujtohet për shumë kohë si një sprovë e imponimit të drejtësisë me turmë nga ana e tij. Tre gjyqtarët e Apelit i morën në sy të gjithë këto, përfshirë kërcënimet talebaniste nga foltoristë të ndërsyer. Por nuk u fshehën, as shpikën sebepe për të shtyrë seancën. Bënë atë që është në tagrat e gjyqtarit në botën e lirë që jep drejtësi pa bota le të përmbyset.
Analogjia përsëritet më atë që ndodhi dje në KAS. Në të vërtetë katër juristë të KAS s’bënë gjë tjetër veçse rivendosen logjikën elementare në leximin dhe zbatimin e ligjit. Janë shembuj që tregojnë se pavarësisht defekteve, demokracia, përsa kohë është në sistem, i ka mjetet dhe institucionet e vetëmbrojtjes.
Drejtësia me katër shkallë-Fakti, Apeli, Gjykata e Lartë, Gjykata e Stasburgut – madje me pesë shkallë po të mbajmë parasysh gamën e çështjeve që merr në shqyrtim Gjykata Kushtetuese, është shumë më e drejtë se politika. Në politikë rëndom vendos vetëm një njeri. Një njeri me turmën e ndjekësve fanatikë që janë aty pikësëpari për të dekurajuar, trembur e frikësuar prokurorët e gjyqtarët. Që ata të mendohen mirë dhe të mos guxojnë të marrin vendime që cënojnë sundimin e kapos se tyre. Ky është realiteti që ka përcaktuar përgjatë tranzicionit tonë dy dukuri, si anë së njëjtës medaljeje: pandëshkushmërinë në sferat e larta, pengimin dhe kalbëzimin e drejtësisë në shumë segmente të saj.
Kjo histori e sundimit të njëshave, e vetimunzimit dhe daljes së tyre mbi ligjin “me mbështetje popullore” po shkon në fundin e saj, për ti lënë vendin dora-dorës një tjetre, asaj të sundimit të ligjit. Kam përshtypjen se as tre gjyqtarët e Apelit, as katër anëtarët e KAS-it nuk do t’i kishin marrë dot para disa vitesh vendimet që morën gjatë këtij muaji. Sikurse nuk do të shihnim kaq shumë ministra, zyrtarë të qeverisë aktuale dhe ish zyrtarë qeverive të mëparshme duke hyrë në SPAK për t’u pyetur e hetuar për afera korruptive. Për tu njohur me akuzat e për t’u gjykuar ata që rezultojnë të përfshirë. Në frontin e drejtësisë ka nisur e po zhvillohet beteja e madhe e kohës sonë për sundimin e ligjit. Hetuesit, prokurorët dhe gjyqtarët – aktorë të dorës parë në këtë betejë – nuk duhen lenë vetëm për asnjë arsye. Mbështetja e tyre pa rezerva identifikon forcat demokratike, kombëtare dhe perëndimore në Shqipëri.
/Liberale.al/
