Si sot 103 vite më parë, më 4 gusht 1922, lindi në Shkodër Loro Boriçi, i cili u bë një emër i madh i futbollit shqiptar si futbollist dhe trajner!
Kampion si lojtar me Vllazninë dhe Partizanin, fitues i Ballkaniadës së vitit 1946 me Kombëtaren, kampion po ashtu si trajner me Partizanin.
Loro Boriçi është trajneri më jetëgjatë i Kombëtares shqiptare, ndërkohë që ka fituar me Shpresat edhe Kampionatin Ballkanik në vitin 1977, si dhe Kupën Ballkanike me Partizanin në vitin 1970.
I vlerësuar dhe dekoruar me tituj të ndryshëm pas vdekjes, emrin Loro Boriçi e mban edhe stadiumi Kombëtar i Shkodrës.
Loro Boriçi luajti kryesisht për Partizanin e Tiranës (fitoi titullin shqiptar në 1949 dhe 1954 dhe shënoi 68 gola për të) dhe Vllazninë (fitoi titullin shqiptar në 1945). Boriçi ishte rezerva e Silvio Piolës në Serinë A italiane me Lazion. Ai ishte kapiten i Shqipërisë në fitimin e Kupës Ballkanike të vitit 1946. Sot në nder të tij emërtohet stadiumi Loro-Boriçi në Shkodër.
I lindur me Lorenco Boriçi më 4 gusht 1922 në Shkodër, Shqipëri, Boriçi po ndiqte studimet e mesme në Kolegjin Xaverian të qytetit të tij dhe ishte vetëm 15 vjeç kur luajti si pjesë e ekipit të parë të Vllaznisë në miqësoren e gushtit 1937 kundër Dragoi të Pogradecit. Ai shkoi në Itali dhe u regjistrua në Universitetin La Sapienza të Romës për të ndjekur studimet e Jurisprudencës dhe në vitin 1941 u bë pjesë e ekipit të SS Lazio, ku luajti në vitin e parë me rezervistët dhe në vitin e dytë ishte pjesë e ekipit të parë, me të cilin shënoi 6 gola në 19 ndeshje. Me kthimin në Shqipëri, ai u bë kapiten i Vllaznisë me dy tituj, atë të vitit 1945 dhe atë të vitit 1946, pas së cilës, në vitin 1949, në moshën 27-vjeçare, iu bashkua KF Partizani. Me Partizanin Boriçi fitoi titujt e viteve 1949 dhe 1954. Ai e mbylli karrierën te KF Spartaku Tiranë, por besohet se mund të ketë luajtur edhe disa ndeshje me Flamurtarin e Vlorës.
Ai bëri debutimin e tij për Shqipërinë në një ndeshje miqësore të gushtit 1946 kundër Malit të Zi dhe realizoi gjithsej 24 paraqitje, duke shënuar 6 gola. Ndërkombëtarja e tij i fundit ishte një ndeshje miqësore e shtatorit 1957 kundër Kinës. Lorenco Boriçi ishte kapiten i Shqipërisë në fitimin e Kupës së Ballkanit në vitin 1946.
Boriçi më pas u bë menaxher në KF Partizani, skuadër të cilën ai e drejtoi për të fituar titujt e viteve 1962–63, 1963–64 dhe 1970–71, përveç kësaj ai drejtoi edhe titujt 1963–64, 1965–66, 1967– 68, dhe Kupat e Shqipërisë 1969–70.
Krahas Partizanit, ai drejtoi Kombëtaren e Shqipërisë në pesë mandate të ndara.
Boriçi nuk u martua kurrë, por besohej se kishte një djalë me një grua të martuar. Tifozët e KF Tirana gjatë derbit kundër FK Partizani Tirana, zakonisht këndonin emrin e djalit të tij natyral, për ta nervozuar, gjë që zakonisht ia dilnin.
