Vendndodhja ka rëndësi, tha ish-manjati i pasurive të paluajtshme, Presidenti i SHBA-së, Donald Trump. Pak çaste më vonë ai njoftoi se Alaska, një vend i shitur nga Rusia në Shtetet e Bashkuara 158 vjet më parë për 7.2 milionë dollarë, do të jetë vendi ku Presidenti rus Vladimir Putin do të përpiqet të shesë marrëveshjen e tij të shekullit për tokën, duke e bindur Kievin të dorëzojë pjesë toke që ai ende nuk ka qenë në gjendje t'i pushtojë.
Kushtet rreth samitit të së premtes e favorizojnë aq shumë Moskën, sa është e qartë pse Putini e shfrytëzoi këtë mundësi, pas muajsh negociatash të rreme, dhe është e vështirë të shihet se si do të dalë një përfundim nga marrëveshja dypalëshe që nuk e shkatërron Ukrainën. Kievi dhe aleatët e tij evropianë kanë reaguar me tmerr të kuptueshëm ndaj ideve të hershme të të dërguarit të Trump, Steve Witkoff, që Ukraina të lëshojë pjesën e mbetur të rajoneve të Donetskut dhe Luhanskut në këmbim të një armëpushimi.
Natyrisht, kreu i Kremlinit ka promovuar idenë e pushtimit të terrenit pa luftë dhe ka gjetur një marrës të gatshëm në formën e Witkoff, i cili në të kaluarën ka treguar një kuptim të relaksuar të sovranitetit ukrainas dhe kompleksitetin e kërkesës ndaj një vendi, në vitin e katërt të pushtimit të tij, që thjesht të largohet nga qytetet që ka humbur mijëra burra duke i mbrojtur.
Ia vlen të ndalemi dhe të reflektojmë se si do të dukej propozimi i Witkoff-it . Rusia është afër rrethimit të dy qyteteve kyçe të Donetskut, Pokrovsk dhe Kostiantynivka, dhe mund t'i vërë në rrethim trupat ukrainase që mbrojnë këto dy qendra në javët e ardhshme. Dhënia e këtyre dy qyteteve mund të jetë diçka që Kievi do ta bëjë gjithsesi për të kursyer fuqi punëtore në muajt në vijim.
Pjesa tjetër e Donetskut - kryesisht qytetet e Kramatorskut dhe Slovianskut - është një perspektivë shumë më e pakëndshme. Mijëra civilë jetojnë atje tani, dhe Moska do të kënaqej me skenat ku qytetet evakuohen dhe trupat ruse hyjnë pa asnjë të shtënë.
Refuzimi i Presidentit ukrainas Volodymyr Zelensky për të lëshuar tokë të shtunën në mëngjes pasqyron dilemën e vërtetë të një komandanti suprem që përpiqet të menaxhojë zemërimin e ushtrisë së tij dhe mosbesimin e thellë të popullit ukrainas ndaj fqinjit të tyre, i cili vazhdon të bombardojë qytetet e tyre çdo natë.
Qëllimi kryesor është një armëpushim, dhe kjo në vetvete është e tepruar. Putini prej kohësh ka mbajtur qëndrimin se armëpushimi i menjëhershëm i kërkuar nga Shtetet e Bashkuara, Evropa dhe Ukraina prej muajsh, është i pamundur, pasi duhet të zhvillohet më parë puna teknike në lidhje me monitorimin dhe logjistikën. Nuk ka gjasa që ai të ketë ndryshuar mendje tani që trupat e tij janë në ngritje në të gjithë vijën lindore të frontit.
Evropa është gjithashtu e kujdesshme të pasqyrojë momente historike mbi dështimin e ish-Sekretarit të Jashtëm të Mbretërisë së Bashkuar, Neville Chamberlain, për t'iu kundërvënë Gjermanisë naziste në vitin 1938 - mbi pavlefshmërinë e një "cope letre" të nënshkruar nga një Kremlin që ka rënë dakord vazhdimisht për marrëveshje në Ukrainë dhe më pas thjesht ka përdorur pauzën për t'u riorganizuar përpara se të pushtojë përsëri.
Në nder të tij, Putin e ka bërë të qartë se çfarë dëshiron që në fillim: e gjithë Ukraina e nënshtruar ose e pushtuar dhe një rivendosje strategjike me SHBA-në që përfshin lëshimin e Kievit. Ndihmësi i tij, Yury Ushakov, foli për Alaskën si një vend të shkëlqyer për të diskutuar bashkëpunimin ekonomik midis Uashingtonit dhe Moskës, dhe sugjeroi se edhe një samit tjetër në Rusi ishte propozuar.
Pesë mënyra se si mund të përfundojë lufta Rusi-Ukrainë
Ekziston rreziku që të shohim një mirëkuptim midis Trump dhe Putin, i cili i lejon presidentit amerikan të tolerojë më shumë takime teknike midis stafit të tyre mbi çfarë dhe kur të çdo marrëveshjeje armëpushimi. Një plan për shkëmbime ose grabitje tokash që është tërësisht në favor të Moskës, mund t'i paraqitet më pas Kievit, me ultimatumet e vjetra të SHBA-së në lidhje me ndihmën dhe ndarjen e inteligjencës që varen nga pranimi i marrëveshjes nga ana e tyre, të cilat i kemi parë më herët. Mbetet për t’u parë për hapa të mëtejshëm se çfarë do të bisedohet nga Trump me Presidentin Francez Emmanuel Macron në telefon sërish. Putinit i duhet më shumë kohë për të vazhduar të pushtojë dhe ai është gati të ketë kohën e nevojshme.
Çfarë ka ndryshuar nga hera e fundit kur Trump e pa botëkuptimin e tij të tërhiqej disi drejt orbitës së Rusisë, rreth kohës së shpërthimit brenda Zyrës Ovale me Zelenskyn? Ka dy elementë që mungonin prej asaj kohe.
Së pari, nuk mund ta injorojmë faktin që India dhe Kina – e para që rrezikon tarifa prej 25% brenda dy javësh dhe e dyta që ende pret të mësojë se çfarë dëmi do të pësojë – kanë pasur një bisedë telefonike me Kremlinin në ditët e fundit. Ato mund t’i kenë dhënë njëfarë shtyse Putinit për t’u takuar me Trumpin, ose të paktën të kenë ofruar sërish më shumë premtime boshe mbi diplomacinë, apo edhe mund të jenë të shqetësuara për importet e tyre të energjisë që po kompromentohen nga sanksionet dytësore të Trumpit.
Por për Putinin nuk mund të ketë qenë nevoja për shumë bindje për të rënë dakord për një ftesë zyrtare drejtuar SHBA-së, mbi takimin dypalësh që ekipi i tij e ka cilësuar prej kohësh si rrugën drejt paqes në Ukrainë. Dhe një tjetër afat për sanksione, i së premtes, sapo ka kaluar pa u vënë re në debatin rreth Alaskës apo edhe marrëveshjeve për tokën.
Së dyti, Trump pretendon se mënyra e tij e të menduarit rreth Putinit ka evoluar. “I zhgënjyer”, “i neveritshëm”, “më përgjon” ishin të gjitha pjesë e leksikut të tij rreth kreut të Kremlinit. Ndërsa Trump duket se është në gjendje të ndalojë veten duke i shkaktuar dhimbje të vërtetë Moskës, duke lejuar që kërcënimet dhe afatet të bien pa jetë rreth tij, ai është i rrethuar nga aleatë dhe republikanë që do t'i kujtojnë se sa larg ka shkuar në këto rrugë më parë.
Shumë gjëra mund të shkojnë mirë. Por skena është përgatitur për diçka më të keqe. Imagjinoni për një moment mënyrën e të menduarit të Putinit. Kërcënimi i tretë i Trump, me sanksione, është zhdukur dhe forcat e tij po kalojnë në një periudhë fitimi strategjik në vijën e frontit. Ai ka marrë ftesën e tij të parë në SHBA, për një dekadë për të folur për paqen rreth Ukrainës pa Ukrainën, duke diskutuar një marrëveshje ku ai as nuk do të duhet të luftojë për të marrë pjesën tjetër të tokës që dëshiron. Dhe kjo është përpara asaj që ish-spiuni i KGB-së të fillojë të përdorë magjinë e tij të dukshme mbi Trumpin.
E premtja është pesë ditë larg, por edhe në këtë distancë ngjan me një humbje të ngadaltë për Kievin.
/Liberale.al/
