Nga Fitim Zekthi
Nuk po i hyj debatit se cili ka të drejtë në këtë historinë bajate të vulës, por një gjë duhet thënë: Vendimi i sotëm nuk është diktuar nga Rama. Të ishte për Ramën, vula do hipotekohej sot nga Berisha.
Interesi i Ramës për vulën nuk ka lidhje me këto zgjedhje. Në gjendjen ku opozita është, zgjedhjet do t’i humbë thellë, cilido të jetë ai që ka vulën. Efekti i kësaj është në plan afatgjatë.
Me Berishën në krye, opozita nuk ka asnjë shans të ngrihet, të reformohet, të ofrojë diçka të re, të përshtatshme për të prodhuar shpresë e për të tërhequr elektorat gri. Me çdo variant tjetër përveç Berishës, opozita ka shanse të ofrojë një fytyrë të re për të ardhmen.
Për këtë arsye, interesi i Ramës është të favorizojë Berishën si garanci të përjetshme të pushtetit të vet, që, në fakt, sot është më i rrënuar se kurrë në planin e besueshmërisë publike. Vetë shtyrja prej një viti e gjyqit të vulës, ndërsa i falen shkallën e parë, ka qenë një mënyrë për ta ndihmuar.
Kjo shtyrë e stërgjatë i dha mundësi Berishës të fitojë kohë dhe të punojë fort, i ndihmuar edhe nga mediat e oligarkisë, të marrë në kontroll një pjesë të mirë të strukturave dhe vëmendjes publike, për ta vënë sot gjykatën dhe shoqërinë përballë faktit të kryer.
Unë nuk e di kush e ka shumicën në PD, ndonëse besoj se shumica nuk është me Berishën. Mund të mos jetë as me Alibeajn, por është e sigurt qe sot ka nje fryme te gjere jo Berishiste ne opozite. Këtë na e vërteton fakti që gjysma e elektoratit të djathtë nuk doli të votojë në zgjedhjet e 6 marsit.
Përsa i përket strukturave të partië, ato janë pragmatiste dhe shkojnë nga i forti. Të vendosur përballë presioneve, faktit të kryer, shumë prej drejtuesve të tyre, përfshirë këtu edhe deputetë, sigurisht pa kurajë politikë, janë lëkundur.
E megjithatë, gjysma e grupit parlamentar, kryesisë së vjetër dhe shumica dërrmuese e drejtuesve të degëve nuk shkuan tek Berisha. Kjo nuk është pak në kushtet kur fluksi joberishist është sot pa kryetar, pa veprimtari politike në terren dhe thuajse i papërfaqësuar.
Sot, pa praninë e amerikanëve, Berisha do kish marrë gjithçka. Fakti që nuk e mori vërteton se ai nuk ka me fuqi të imponohet, me gjithë ndihmën e Ramës. Ky është, gjithsesi një lajm i mirë në gërmadhën ku e ka katandisur opozitën revolucioni vetëvrases i një lideri që është në luftë me kohën, vetën dhe fatin e vet tragjik dhe të pakthyeshëm.
