Disa njerëz kanë aftësinë e mirë të drejtimit pa map duke përdorur vetëm “shqisat e tyre pëllumbi”. Kjo aftësi mund të zhvillohet përmes eksperiencës së lëvizjes së pavarur në mjedise të ndryshme në fëmijëri. Trajnimet si orientimi, ku përdoren harta dhe busulla për të gjetur pikat, ndihmojnë në zhvillimin e aftësive hapësinore dhe besimit në drejtim. Eksperimentet me kafshë tregojnë se lëvizja aktive dhe përqendrimi në mjedis janë thelbësore për zhvillimin e aftësive të drejtimit. Këto aftësi mund të përmirësohen edhe në moshën e rritur përmes praktikës dhe eksperiencës së lëvizjes në mjedise të ndryshme.
