Kur Vladimir Putin u zgjodh për herë të parë president i Rusisë në vitin 2000, ai ndryshoi pak gjëra që gjeti në zyrën që trashëgoi nga Boris Yeltsin.
Në vend të një stilolapsi në tavolinë, Putin vendosi një telekomandë televizori. Presidenti i ri do të ishte i fiksuar pas mediave, duke kaluar gjithë ditën para ekranit, duke shikuar pasqyrimin e lajmeve. Një nga lëvizjet e tij të para ishte të vinte nën kontrollin e Kremlinit rrjetet televizive të vendit, duke përfshirë ntv, një kanal i pavarur në pronësi të oligarkëve, i cili kishte pasqyruar presidentin e ri me përshkrime jo të këndshme, “si një xhuxh në një shfaqje satirike” të quajtur Kukly, ose Kukulla.
Pas më shumë se dy dekadash në pushtet, sot zoti Putin është mjeshtri i kukullave. Shteti kontrollon kanalet televizive, gazetat dhe stacionet radiofonike të vendit.
Kremlini u jep redaktorëve dhe producentëve metodikat, ose udhëzime se çfarë duhet të mbulojnë dhe si. Ndërsa audienca e re e merr informacionin nga interneti, Kremlini kërkon të kontrollojë edhe atë, nga rrjetet sociale dhe grumbulluesit e lajmeve, duke bllokuar ose dëmtuar mediat dixhitale jo bashkëpunuese dhe duke vërshuar platforma të njohura, si aplikacioni i mesazheve Telegram, me përmbajtje të miratuar nga shteti. Propaganda ka mbështetur prej kohësh regjimin e Putinit. Tani ajo ushqen makinerinë e saj të luftës.
Që kur presidenti njoftoi një “operacion special ushtarak” në Ukrainë më 24 shkurt, kontrolli mbi informacionin është bërë edhe më i fortë. Ligjet e censurës ndalojnë raportimet që citojnë burime jozyrtare. Të quash luftën “luftë” është krim. Protestuesit ndalohen për mbajtjen e tabelave që përmbajnë tetë yje, numrin e shkronjave në rusisht që janë kundër luftës.
Shumë rrjete dhe platforma sociale perëndimore, duke përfshirë Facebook, Twitter dhe Instagram, janë ndaluar ose bllokuar. Bastionet e fundit të mbetur me ndikim të pavarur të medias janë larguar nga transmetimi. Dozhd, një stacion televiziv online, ka pezulluar transmetimet e tij; Novaya Gazeta, një gazetë liberale, redaktori i së cilës së fundmi fitoi Çmimin Nobel për Paqen, e ka ndërprerë botimin; Echo Moskvy, një radiostacion popullor liberal, nuk transmeton më nga redaksia e tij e vjetër në Moskë, në 91.2FM.
Ndërsa regjimi i Putinit po zhvendoset nga një autoritarizëm relativisht i hapur drejt një diktature më të mbyllur, edhe propaganda e tij po ndryshon. Prezantuesit dhe mysafirët e televizionit prezantojnë “operacionin special ushtarak”, si pjesë e një konflikti madhështor në mbrojtje të Rusisë. Mediat shtetërore kanë shprehur prej kohësh synimin e supozuar të Perëndimit, me qëllim minimin e Rusisë dhe përpjekjet e Putinit, për të mbrojtur atdheun.
Por aty ku propaganda dikur kërkonte më së shumti të rritë pasivitetin, të hedhë dyshime mbi realitetin, si dhe të dekurajojë pjesëmarrjen politike, ajo kërkon gjithnjë e më shumë të mobilizojë mbështetjen popullore për luftën e Putinit, duke i bindur njerëzit se Rusia është nën sulm dhe fitorja është e vetmja rrugëdalje. “Rregullat e vjetra të jetës autoritare po prishen, kërkohet pjesëmarrje aktive”, thotë Greg Yudin, një sociolog. Si në çdo vend, panorama e saktë varet nga mediat që konsumoni.
Për rusët me dëshirë dhe pak njohuri teknologjike, informacioni jozyrtar është ende i arritshëm. Por ata që ndjekin lajmet zyrtare, siç është edhe ky artikull i “The Economist”, kuptojnë se ka edhe një botë tjetër të krijuar nga Kremlini, ose e thënë ndryshe “Show” Putin. /Përgatiti: Liberale.al/
