Reldar Dedaj
Sali Berisha ka shfrytëzuar krizën ekonomike për të fshehur arsyen e vërtetë të 7 korrikut. Kjo është data që sipas ish-kryeministrit shqiptar qytetarët dhe forcat e vërteta opozitare do të dalin në shesh për të protestuar kundër qeverisë shqiptare, si pasojë e krizës së rëndë ekonomike që po kalon vendi ynë. Ai nuk e ka hallin me Edi Ramën dhe as me rritjen e çmimeve. Sigurisht, ky mund të jetë një problem për të, por është më i vogli nga të gjitha problemet që ka sot Sali Berisha.
Arsyeja që ka nxitur Sali Berishën në moshën 78-vjeçare të marrë rrugët e Shqipërisë dhe të mbushë sallat e institucioneve me militant të tij është krijimi i një opozite fake, anti-atlantiste, e rreshtuar me dëshirë krah forcave më ekstremiste europiane; pasi u pushkatua nga non grata amerikane për përfshirje në korrupsion madhor, minues të demokracisë dhe shantazhues të sistemit të drejtësisë në vend.
Për të mos e harruar si fakt nga ky vendim buroi sfida e Lulzim Bashës për të ndarë Partinë Demokratike nga Sali Berisha, i cili si rrëmbyes i logos dhe selisë së PD-së, nën kërcënimin e kallauzëve të tij mediatik, u ka bërë thirrje qytetarëve shqiptarë që t’i bashkohen me 7 korrik në një protestë mbarë popullore kundër qeverisë Rama për të kundërshtuar, sipas tij, krizën e rëndë ekonomike, rritjen e çmimeve dhe të karburantit, shpopullimit të vendit, korrupsionit etj. Arsye madhore këto për të nxjerr në rrugë, të madh e të vogël, nëse në këtë thirrje do të kishte sadopak një tharm sinqeriteti.
Por arsyeja e vërtetë e ish-kryeministrit shqiptar, pavarësisht asaj çfarë trumpetohet në media, është kërcënimi i drejtësisë shqiptare, më konkretisht i Gjykatës së Apelit. Ajo është thembra e Akilit dhe pika e dobët e lëvizjes së tij, që në rast të një kundër vendimi, jo vetëm Sali Berisha por të gjithë personazhet e tij të foltores do të damkoseshin si antiamerikan dhe minues të drejtësisë dhe demokracisë shqiptare.
Berisha është i vetëdijshëm se pa vulën dhe logon e Partisë Demokratike lëvizja e tij e Rithemelimit do të mbetej thjesht një lëvizje, madje shumë më keq se kaq, ajo do kujtohej gjithmonë si lëvizja e vetme anti-amerikane në Shqipëri.
Tashmë, Sali Berisha i është vënë një beteje të maskuar kundër SHBA-së, duke e paraqitur atë si betejë kundër Edi Ramës dhe qeverisë së këtij të fundit dhe përmes një truku sipërfaqësor, pra, duke shitur Aulon Kalan si shoqëri civile, kërkon të krijojë perceptimin e drejtuesit të opozitës shqiptare, që bashkë me këta personazhe dhe disa të tjerë që janë trullosur nga manipulimi mediatik i përnatshëm, do mbushin sheshet dhe rrugët e Shqipërisë në mbrojtje të qytetarit shqiptar.
I qartë për ndëshkimin e tij të përjetshëm, Sali Berisha po përpiqet me të gjitha mjetet që të fusë në dorë logon dhe vulën e Partisë Demokratike, sepse në çdo rast tjetër, do ishte një proces që do e përjashtonte atë automatikisht nga PD. Me këtë protestë, ai thjesht po tenton të shpallë pushtimin e PD-së së mbetur, e cila nga ana e saj, refuzon ta ketë atë edhe si anëtar, e jo më si kryetar të saj.
7 korriku nuk është asgjë tjetër përveçse krijimi i një iluzioni se Sali Berisha është kryetari real i PD-së, por në fakt, ky veprim është thjesht poshtërimi më i ri në radhën e gjithë poshtërimeve që ai i ka bërë partisë së tij, ku me anë të kësaj, po rreket me hir e me pahir ta rreshtojë me forcë pas tij.
Drejtësia shqiptare në këtë klimë të nderë që është krijuar brenda forcës më të madhe opozitare mund të heshtë edhe për ca kohë, ndoshta edhe për ca vite, por ajo nuk mund të heshtë përgjithmonë. Drejtësia, sado e kompleksuar të jetë nga non gratat në vend, ajo e ka të pamundur të bëjë kompromise në këtë klimë të dhunshme politike. Dhe sa më shumë kohë të kalojë, aq më shumë do forcohet edhe zëri i arsyes. E deri atëhere, me siguri pas Berishës do ketë mbetur vetëm Auloni, sigurisht edhe ky si shoqëri civile dhe jo si anëtar i partisë së tij…/Liberale.al/
