Një e diplomuar në matematikë me shumë ambicie dhe ëndrra, fatkeqësisht i duhej “të merrej me realitetin” siç tha ajo vetë për Corriere del Mezzogiorno. Historia e Annamaria Custode, një 33-vjeçareje nga Ruvo di Puglia, është e ngjashme me atë të shumë të rinjve të tjerë të diplomuar të detyruar të bëjnë kompromise midis ambicieve të tyre dhe realitetit të asaj që ofron jeta.

Katër vjet më parë, ajo u largua nga vendlindja e saj Pulia për t'u transferuar në Comacchio, në provincën e Ferrara për të punuar si asistente në një shkollë. Iu deshën më shumë se standardi tre vjet për të përfunduar diplomën e saj. Tashmë si studente ajo i kishte kombinuar studimet me punë të ndryshme përfshirë portieren, me shpresën se një ditë do të arrinte gradën profesoreshë. “Kam studiuar dhe mësimdhënien e shoh nga një këndvështrim tjetër, por gjithsesi jam e kënaqur me përvojën që kam pasur”, thotë ajo. Ajo punonte si postiere, kameriere në një piceri dhe qëndronte te porta, në shkollë.

5.5% e të diplomuarve italianë tanë punojnë jashtë vendit të tyre dhe shumica as që e mendojnë të kthehen. Në vitin 2021, megjithatë, vendimi për t'u zhvendosur në Veri, në Emilia-Romagna, në shkollën ku qëndroi për tre vjet, nuk ishte i lehtë. Annamaria, e cila ndërkohë u martua, vendosi të kthehej në Pulia te burri i saj dhe të merrte një punë (me kohë të pjesshme) si portiere në një shkollë në rajonin e saj.

Vitin e parë të martesës e jetuam në distancë. Ishte një sprovë e vështirë që e kaluam jo pa sakrifica”, thotë ajo duke shpjeguar se sa ndikoi kjo përvojë në rritjen e saj personale. “Nuk e kam lënë veten të dekurajohem, sepse kam jetuar çdo ditë si një hap drejt së ardhmes që po i ndërtoj vetes me dinjitet dhe autonomi”. Dhe nuk ka rëndësi nëse i është dashur t'i zvogëlojë aspiratat e saj: "Ëndrrat ndonjëherë duhet të përballen me realitetin - thotë ajo - por liria dhe dinjiteti i të qenit në gjendje të jetosh me forcat e tua janë ëndrra të vërteta që meritojnë gjithë angazhimin dhe respektin tonë".