Preç Zogaj
Arsyet e njohura të Sali Berishës për të rimarrë drejtimin e Partisë Demokratike dhe për të mbajtur radhët e pjesës që ka marrë tashmë e bëjnë të pritshme thirrjen prej tij të një proteste pikërisht ditën e mbajtjes në Tiranë të samitit të BE-së për Ballkanin Perëndimor. Berisha e ka jetike t’i mbajë ndjekësit sa më larg kontaktit dhe ndikimit që do të kishin në mendjen e tyre pyetjet e vështira që lidhen me izolimin dhe bojkotimin e tij de fakto nga gjithë faktorët politikë perëndimorë. Për ketë arsye është i detyruar të manovrojë me narrativa dhe veprime që i mbajnë ata vazhdimisht të zënë në një rreth të dhënë mendimesh e veprimesh.
Pas konsumimit të shpalljeve se Foltorja ka ngritur entuziazmin në mbarë globin, apo të pandehmës se republikanët amerikanë do ta anulojnë sanksionimin e tij dhe pas sanksionimit edhe nga Mbretëria e Bashkuar, shpresa e Berishës ka qenë dhe është të gjejë një dorë të zgjatur a një derë të çelur në Europë. Ai i ka ushqyer ndjekësit me idenë se në Europë ka dyer të hapura. Ndërkohë, vinë njëzet e shtatë kryeministra dhe kryetarë shtetesh të BE-së në Tiranë dhe asnjë nuk do të ketë takim apo komunikim me kreun e Rithemelimit të PD-së. Pavarësisht se prezantohet si shefi i opozitës në Shqipëri.
Në një situatë normale, kjo nuk ka kuptim të keq dhe as rëndësi në fakt. Si rregull, mbledhjet a vizitat e kryeministrave dhe kryetarëve të shteteve nuk parashikojnë takime bilaterale me krerë të opozitës. Por duke qenë se ky rregull nuk është zbatuar në mënyrë strikte në Shqipëri dhe duke qenë se zbatimi i tij normal në gjashtë dhjetor e le zbuluar zotin Berisha përkundrejt shumë prej ndjekësve të tij, hapet një problem që duhet mbyllur. Këtu edhe protesta për t’u treguar partnerëve të BE-së kush është Edi Rama, e tjerë e tjerë.
A thua se nuk e dinë! A thua se nuk kanë informacion të qartë e të bollshëm për korrupsionin dhe krimin në Shqipëri, gjë që e pasqyrojnë me saktësi në raportet e tyre vjetore për Shqipërinë! A thua nuk e dinë tjetrën që opozita ka zhvilluar vazhdimisht protesta të mëdha kundër qeverisë, dy më të fundit në korrik dhe në nëntor dhe mund të zhvillojë të tjera sa herë të dojë, madje edhe në gjashtë dhjetor. Nuk ka debat për të drejtën e protestës në Shqipëri. Ndryshe nga disa të drejta të tjera që janë më të garantuara në letër se në zbatim, e drejta e protestës është një e drejtë e fituar tashmë. Debati për ketë të gjashtë dhjetorit është për datën që përkon me mbledhjen e Samitit. Debat jo nga qeveritë e vendeve të BE-së, por këtu brenda nesh.
I vetmi “argument” për të përligjur këtë protestë plot me ekuivoke sa i takon qëllimit është prania në Tiranë e një numri shumë të madh gazetarësh të medias europiane që ndjekin samitin. Dikush ka menduar të shfrytëzojë këtë prani për të prodhuar e shumëfishuar një kundërlajm në shumë regjistra me Samitin e BE-së. Duke harruar se një kundërlajm kësisoj, me shumë se sa një Shqipëri në vlim që njihet në fakt si e tillë, do të shumëfishojë për publikun europian sanksionimin e Sali Berishës nga SHBA dhe Britania e Madhe. Pasi çdo lajm do të pasohet me këtë sqarim. Nga kjo pikëpamje protesta e ideuar për të vrarë me një gurë disa zogj siç thotë një shprehje popullore, do të përfundonte me gjuajtjen e gurëve kundër vetvetes.
Ngado që ta rrotullosh dhe sado të përpiqesh ta veshësh me lojëra fjalësh sikur është për të mirëpritur kryeministrat dhe presidentët e njëzet shtatë shteteve, protesta e gjashtë dhjetorit, përderisa quhet e tillë, mbetet një protestë kundër Samitit. Samitin nuk e ka thirrur Tirana. Tirana është thjesht vendi që kanë zgjedhur organizatorët dhe kryeministrat e vendeve të BE-së për mbajtjen e takimit të tyre për Ballkanin Perëndimor. Ata nuk vinë si të ftuar të qeverisë dhe kryeministrit të Shqipërisë. Sigurisht, Tirana dhe qeveria e Ramës kanë nderin t’i presin sa më mirë dhe t’u krijojnë të gjithë kushtet për mbarëvajtjen e samitit. Këtë nder e kanë të gjithë shqiptarët që kanë kontribuar ndër vite dhe sot e kësaj dite për një Shqipëri të hapur europiane, euroatlantiste.
Berisha është politikan i vjetër me përvojë. Ai e di shumë mirë se partitë nuk protestojnë kundër samiteve të BE-së a të NATO-së. Me përjashtim të rasteve kur janë hapur, me program, kundër anëtarësimit të vendit të tyre në BE apo në NATO. Grupet e interesit po. Ata e kanë zakon të protestojnë fort, në distancë sigurie me vendin ku mbahen samitet, kundër pikave të ndryshme të rendit të ditës me të cilat nuk janë dakord. Siç ka bërë më dije paraprakisht presidentja e Komisionit Europian, zonja Von der Leyen, Samiti i gjashtë dhjetorit për Ballkanin Perëndimor do të diskutojë për energjinë, për infrastrukturën, për zhvillimin ekonomik, për mënyrën e trajtimit të krizës që derivon nga agresioni i paprovokuar i Rusisë kundër Ukrainës dhe lidhur me ketë edhe si mund të mbështetet më mirë Ukraina. Nuk shoh të ketë asnjë pikë për t’u kontestuar nga ndokush këtu në Shqipëri. Samiti është për rajonin, Shqipëria është zgjedhur si një vend i githëpranuar nga vendet e Ballkanit Perëndimor. Shqipërisë i bën mirë gjithçka që forcon partneritetin e saj me BE-në dhe SHBA-në. Opozita, cilado qoftë ajo, duhet të sillet si të ishte qeveri për çdo çështje, akt apo ngjarje që na afron me Europën.
Gjashtë dhjetori është një ditë e shënuar për ëndrrën europiane të popullit shqiptar pa dallime partiake. Siç ka qenë për ëndrrën euroatlantiste vizita e Presidentit të SHBA, Xhorxh Bush i Riu në vitin 2008. Kundër një samiti të BE-së në Tiranë mund të protestojë një pakicë shumë e vogël që është kundër integrimit të Shqipërisë në BE. Por kurrsesi ata që brohoritën të parët thirrjen “E duam Shqipërinë si gjithë Europa” dhe caktuan bashkë me ta dhe, dora-dorës, me shumicën dërmuese të shqiptarëve drejtimin njëherë e përgjithmonë të busullës së Shqipërisë nga Perëndimi./Liberale.al/
